Gerrit vertelt: “Mijn carrière is 30 jaar geleden begonnen als administratief medewerker bij Pronsweide. Al snel gingen we fuseren met de andere ouderenzorginstellingen in Winterswijk, we werden Zorgcombinatie Grensland. Alle administratief medewerkers kwamen bij elkaar te zitten in Pronsweide, dat was nog goed te overzien. Daarna kwam de tweede fusie met de Aaltense locaties en Bredevoort. En niet veel later de derde fusie met Groenlo en Beltrum.” “We hebben een busje gehuurd, daar hebben we alle administratie in gedaan en zijn naar Groenlo gereden. Onze nieuwe standplaats. Deze fusie maakte het wel anders. Ik was niet meer dicht bij de bewoners. Als je bij Pronsweide binnenkwam zaten daar altijd wel bewoners een kopje koffie te drinken. Die kende je dan. Gelukkig heb ik mij nooit buitengesloten gevoeld. Het is niet Winterswijk tegen Aalten, of Groenlo tegen Lochem dat er later nog bij kwam. Of je nou één of veertien locaties hebt, je gaat allemaal voor hetzelfde.” “De diagnosedatum van parkinson, D-day noem ik het, was 17 oktober 2003. Door de jaren heen ga je naar de bedrijfsarts. Iedere keer opnieuw zei zij: ‘Gerrit, je moet minder gaan werken.’ Het kostte mij veel inspanning. Alleen al om op het werk te komen. Toen ik een tijdje zonder rijbewijs zat, moest ik met de fiets naar de bushalte en dan met de bus naar het werk. Een heel gedoe voor mij als parkinsonpatiënt. Dan zeiden mijn collega’s grappend: ‘Goh, Gerrit, heb je in de bus gezeten of er achteraan gerend? Je ziet eruit of je een topprestatie hebt geleverd.’” “Op 30 juni 2017 was mijn laatste werkdag. Ik heb gelukkig nog heel wat jaren door kunnen werken. In september van dat jaar moest ik naar het ziekenhuis en dat liep iets anders dan gehoopt. Ik kreeg een infectie en moest een maand in het ziekenhuis blijven. Daarna kon ik niet meer naar huis. In oktober 2017 ben ik in De Pelkwijk komen wonen. Ik had het appartement nog nooit gezien. Vanuit het ziekenhuis heb ik ‘ja’ gezegd. Familie en bekenden hebben geholpen met verhuizen, dat was heel fijn. Het wonen in De Pelkwijk voelde meteen vertrouwd.” “Ik kijk fijn terug op mijn werkende leven bij Marga Klompé. Ondanks het feit dat ik een vervelende ziekte heb, heb ik hele goede en fijne collega’s gehad. Die hebben altijd meegeleefd. Iedere keer als ik naar de dokter moest, vroegen ze hoe het was geweest. Tot en met de laatste dag. We gaan nu nog steeds één keer per jaar uit eten.” • Meer dan 30 jaar werkte Gerrit van Albeslo (59) met veel plezier bij Marga Klompé. Meerdere fusies maakte hij mee totdat hij in 2017 stopte met werken door de gevolgen van de ziekte van Parkinson. Hij komt dan te wonen bij de organisatie waar hij met veel liefde heeft gewerkt. Iedere Marga interviewen we een cliënt, eventueel met zijn of haar mantelzorger. Gerrit van Albeslo doet in deze Marga zijn verhaal. Cliënt aan het woord “Ik heb hele fijne collega's gehad” 6 | Marga
RkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=