Marga-4-2020

“Mensen in de zorg vergeten voor zichzelf te zorgen” corona werden op hun kamer in isolatie verpleegd. Bewoners die geen klachten hadden, gingen naar een ander gedeelte van de afdeling: “Het was een heftige periode zowel fysiek als mentaal. Ik zag de angst bij collega’s. Vaak niet zozeer om zichzelf, maar de angst om bewoners of mensen thuis te besmetten. Iedereen kent wel iemand die in de risicogroep zit.” “Het meest zwaar vond ik het bezoekverbod. Ik werkte vooral op de afdeling waar bewoners met corona verbleven. Mensen kregen dan raambezoek als ze in isolatie lagen. Ik zag het verdriet in de ogen van de bewoner en de familie. Zo ontzettend moeilijk dat je elkaar niet even vast kunt houden, lieve woordjes toe kunt fluisteren of over een arm kunt strelen. Dat maakte me verdrietig. Ik krijg er nu weer tranen van in mijn ogen. Ik probeerde dan een brug te zijn voor bewoners en familie. Een luisterend oor te bieden. Je probeert wat hoop te geven.” Wat Eliza het meest is bijgebleven, is de angst en onzekerheid: “Over hoeveel mensen gaan we verliezen en wat kunnen wij doen om de bewoners te beschermen? Hoelang gaat dit nog duren en hoe komen we hieruit? Ook het knuffelen met de bewoners miste ik. Af en toe een dansje, een aanraking, even lekker onder de dekens stoppen en een knuffel geven bij het naar bed brengen.” Corona bracht gelukkig ook positieve dingen: “Als team en afdeling zijn we meer naar elkaar toegegroeid. We waren al hecht, maar we zijn nog hechter geworden. We ondersteunden elkaar met lieve berichtjes, kaartjes en bloemen. Dat was heel fijn. Ook de buitenwereld leefde mee. We hebben zoveel gekregen: taart, snoepjes, bloemen, ijsjes. Hartverwarmend. Ook werden vanuit de locatie buiten optredens georganiseerd. Daar genoten we allemaal van.” Nadat Eliza negatief getest was, is ze direct weer aan het werk gegaan. Als ze terugkijkt, had ze in die periode best veel klachten: kortademigheid, moe en pijn op de borst. Toch werkte ze door, omdat ze vond dat ze voor de bewoners moest zorgen: “Ik heb net zolang doorgewerkt totdat mijn collega’s zeiden dat het echt niet meer kon. Zelf dacht ik dat het wel ging. Op dat moment denk je niet aan jezelf. Net voordat het verpleeghuis weer open ging voor bezoek, stuurden mijn collega’s mij opnieuw naar de huisarts. Toen ging het snel. In het ziekenhuis werd een longfoto gemaakt en daaruit bleek dat ik restverschijnselen van corona had. In de tijd dat ik had moeten herstellen van corona, heb ik doorgewerkt.” “Ik zit nu in de ziektewet. Ik hoop dat ik weer volledig aan het werk ben als deze Marga verschijnt. Ik heb meer goede dan slechte dagen. Ik moet mijn energie verdelen. Ik werk aan mezelf om sterker terug te komen. Ik maak me wel zorgen om een tweede golf. Al weet ik zeker: deze ga ik aankunnen.” “Het meest heftige vond ik het bezoekverbod” Marga | 33