een moment voor jezelf Editie 10 | 2024 25 jaar jubileumeditie
Colofon Marga is een uitgave van Marga Klompé. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van de redactie. Redactie Wim Ruesink Nienke Hubers Vanessa van den Berg Fotografie Hip & Stijl Fotografie, Aalten Oudaalten.nl Hans Ubbing Henk Mulder Oudwinterswijk.nl Historisch Genootschap Lochem Laren Barchem Grafische vormgeving Dyoz Creatieve Communicatie, Gaanderen Frappant, Aalten Drukwerk Maarse Drukwerk, Eibergen
Voorwoord Wat een mijlpaal is het toch: Marga Klompé bestaat 25 jaar! Het is met trots dat we deze prachtige reis vieren, gevuld met mooie momenten en onvergetelijke ervaringen. Voor mij gaat deze reis nog langer terug. 40 Jaar geleden begon ik als afdelingshoofd in de ‘nieuwe’ Pronsweide, destijds een zelfstandige zorglocatie. Ik was verantwoordelijk voor 30 ouderen. Nu 40 jaar later mag ik deze prachtige organisatie met thuiszorg en 14 gefuseerde locaties aansturen. En gaat het om meer dan 1.000 cliënten. Het voelt als een voorrecht om bestuurder van deze mooie organisatie te mogen zijn. Dit had ik destijds nooit kunnen bedenken. 25 jaar geleden zijn we gefuseerd tot Marga Klompé, ik was in die tijd sectorhoofd van Pronsweide. Zes jaar later kwam De Hoge Weide erbij. Met Willebrordhof in Aalten breiden we nu zelfs uit tot 15 locaties. Met trots dragen we de naam Marga Klompé. Zij was de eerste vrouwelijke minister van ons land en een inspiratiebron voor ons. Oud-collega's Theo Terra en Marijke Rauwerdink vertellen in deze editie van de Marga hier meer over. Net als andere (oud-)collega’s die aan het woord komen en onze organisatie een warm hart toedragen. Want een warm hart, daar gaat het om. Marga Klompé wordt gevormd door mensen met het hart op de juiste plek. Die recht vanuit hun hart goede zorg en dienstverlening geven. Ik zie dezelfde gedrevenheid als 25 jaar geleden. Waar ik ook kom. Het warme gevoel, de betrokkenheid bij de cliënt. Of dat nu de zorgprofessional is of de technische dienst, ik zie het bij iedereen. En dat maakt Marga Klompé prachtig! Onze organisatie is gegroeid en bloeit nog steeds. En dat is te danken aan jullie, onze gewaardeerde medewerkers. Samen hebben we het verschil gemaakt en een bijdrage geleverd aan het geluk en welzijn van onze cliënten. Dat verschil maken we met elkaar en dat is wat onze organisatie kenmerkt. Een prestatie om te koesteren. Met warme groeten, namens de raad van bestuur, Marcel Duvigneau Marga | 3
Mooie momenten Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. Cliënt aan het woord Meer dan 30 jaar heeft hij bij ons gewerkt. Meerdere fusies maakte hij mee. Tot hij in 2017 noodgedwongen moest stoppen. Gerrit van Albeslo (59), nu bewoner in De Pelkwijk, deelt zijn verhaal. Op pad met… Nelly Venhovens. Al meer dan 40 jaar werkzaam bij ons. Ooit gestart als verzorgende op De Berkelhof (nu De Hoge Weide) en inmiddels leerwerkcoach. Ze neemt ons mee in haar reis bij Marga Klompé. Krantenkoppen uit 1999 6 21 Inhoud Oud-medewerkers vertellen… In deze editie vertelt een aantal oud-medewerkers over het ontstaan van en het werken bij Marga Klompé. Marga Actief Hoe ziet ons jubileumjaar eruit? Welke activiteiten gaan we in 2024 doen? En hoe organiseerden we 25 jaar geleden activiteiten? Yvonne Tiggeloven en Jacqueline Gussinklo blikken terug in de tijd. 11 19 26 4 | Marga
Hoera Het is dubbel feest. Want niet alleen bestaat Marga Klompé op 11 januari 25 jaar, ook meerdere collega’s zijn jarig. In deze feestelijke fotoserie vertellen zij wat het werken bij Marga Klompé zo mooi maakt. Een doorkijkje naar de toekomst In dit jubileumnummer kijken we terug, maar ook vooruit. De ouderenzorg staat voor grote uitdagingen. Hoe gaat Marga Klompé hierop inspelen? Samen met de raad van bestuur nemen we een kijkje in de toekomst. Zorghulpmiddelen door de tijd heen Een nostalgische reis terug in de tijd. Welke hulpmiddelen werden er vroeger in de (ouderen)zorg gebruikt? En welke nu? Het ontstaan van Marga Klompé Iedere locatie heeft haar eigen geschiedenis. Aan de hand van een tijdlijn nemen we een kijkje in geschiedenis van de locaties van Marga Klompé en nog ver daarvoor. Voorwoord 3 Cliënt aan het woord 6 Op pad met… 8 Nelly Venhovens Mooi gesproken 10 Marga Actief 11 Wat gaan we doen in het jubileumjaar? 12 Feest 14 Praotstoel 20 De overpeinzingen van Wim Mooie momenten 21 Daniëlle 22 Meneer Tervoert 24 Een doorkijkje naar de toekomst 26 Oud-medewerkers vertellen… Niek Beurskens en Wouter Ribbers 18 Theo Terra en Marijke Rauwerdink 29 Elvira Schepers 39 Wijze woorden 31/38 Vrijwilliger in de schijnwerpers 30 Ellie Hennink Het ontstaan van Marga Klompé 32 Marga’s verhaal 40 Marga Bult Zorghulpmiddelen door de tijd heen 42 De kroepketel 43 De antieke verbandtrommel 44 Het traditionele schort 45 De po 46 De oorspuit 47 Weetjes en zo 48 32 14 42 Marga | 5
Gerrit vertelt: “Mijn carrière is 30 jaar geleden begonnen als administratief medewerker bij Pronsweide. Al snel gingen we fuseren met de andere ouderenzorginstellingen in Winterswijk, we werden Zorgcombinatie Grensland. Alle administratief medewerkers kwamen bij elkaar te zitten in Pronsweide, dat was nog goed te overzien. Daarna kwam de tweede fusie met de Aaltense locaties en Bredevoort. En niet veel later de derde fusie met Groenlo en Beltrum.” “We hebben een busje gehuurd, daar hebben we alle administratie in gedaan en zijn naar Groenlo gereden. Onze nieuwe standplaats. Deze fusie maakte het wel anders. Ik was niet meer dicht bij de bewoners. Als je bij Pronsweide binnenkwam zaten daar altijd wel bewoners een kopje koffie te drinken. Die kende je dan. Gelukkig heb ik mij nooit buitengesloten gevoeld. Het is niet Winterswijk tegen Aalten, of Groenlo tegen Lochem dat er later nog bij kwam. Of je nou één of veertien locaties hebt, je gaat allemaal voor hetzelfde.” “De diagnosedatum van parkinson, D-day noem ik het, was 17 oktober 2003. Door de jaren heen ga je naar de bedrijfsarts. Iedere keer opnieuw zei zij: ‘Gerrit, je moet minder gaan werken.’ Het kostte mij veel inspanning. Alleen al om op het werk te komen. Toen ik een tijdje zonder rijbewijs zat, moest ik met de fiets naar de bushalte en dan met de bus naar het werk. Een heel gedoe voor mij als parkinsonpatiënt. Dan zeiden mijn collega’s grappend: ‘Goh, Gerrit, heb je in de bus gezeten of er achteraan gerend? Je ziet eruit of je een topprestatie hebt geleverd.’” “Op 30 juni 2017 was mijn laatste werkdag. Ik heb gelukkig nog heel wat jaren door kunnen werken. In september van dat jaar moest ik naar het ziekenhuis en dat liep iets anders dan gehoopt. Ik kreeg een infectie en moest een maand in het ziekenhuis blijven. Daarna kon ik niet meer naar huis. In oktober 2017 ben ik in De Pelkwijk komen wonen. Ik had het appartement nog nooit gezien. Vanuit het ziekenhuis heb ik ‘ja’ gezegd. Familie en bekenden hebben geholpen met verhuizen, dat was heel fijn. Het wonen in De Pelkwijk voelde meteen vertrouwd.” “Ik kijk fijn terug op mijn werkende leven bij Marga Klompé. Ondanks het feit dat ik een vervelende ziekte heb, heb ik hele goede en fijne collega’s gehad. Die hebben altijd meegeleefd. Iedere keer als ik naar de dokter moest, vroegen ze hoe het was geweest. Tot en met de laatste dag. We gaan nu nog steeds één keer per jaar uit eten.” • Meer dan 30 jaar werkte Gerrit van Albeslo (59) met veel plezier bij Marga Klompé. Meerdere fusies maakte hij mee totdat hij in 2017 stopte met werken door de gevolgen van de ziekte van Parkinson. Hij komt dan te wonen bij de organisatie waar hij met veel liefde heeft gewerkt. Iedere Marga interviewen we een cliënt, eventueel met zijn of haar mantelzorger. Gerrit van Albeslo doet in deze Marga zijn verhaal. Cliënt aan het woord “Ik heb hele fijne collega's gehad” 6 | Marga
“Ik kijk fijn terug op mijn werkende leven bij Marga Klompé” Marga | 7
Nelly heeft er al meer dan 40 dienstjaren op zitten. Ze is ooit gestart als verzorgende op De Berkelhof (nu De Hoge Weide) in Lochem en inmiddels is ze leer-werkcoach. Toentertijd was ze de eerste praktijkbegeleider van de locatie. Het regelen van beleidszaken ging vroeger heel anders. Maar ook werd ze 40 jaar geleden aangesproken met ‘mevrouw Venhovens’ of ‘zuster Nelly’ door de directie. Tegenwoordig noemen ze haar Nelly. Lees hieronder haar reis bij Marga Klompé: De start van mijn reis Op 1 november 1980 ben ik begonnen als verzorgende in De Berkelhof in Lochem. Ik kreeg al snel meer verantwoordelijkheden, waaronder ook begeleiden van stagiairs. Want die hadden we af en toe op de afdeling. Opleiding afgerond Toen ik mijn opleiding na een jaar had afgerond, kreeg ik een paar uur in de week tijd om als praktijkbegeleider te werken. De functie was nieuw, dus ik heb alles zelf op moeten zetten. Contacten met school, het opbouwen van een eigen netwerk. Maar ook beleidszaken moest ik zelf regelen en uitzoeken. Het was echt pionierswerk. En zeker niet alles ging vanzelf. Voor een eigen werkplek, of zelfs een pen en papier moest ik een officiële aanvraag doen bij de directie. Een netwerk opbouwen Om stagiairs te krijgen heb ik zelf de contacten gelegd met school. Een computer was er in die tijd niet, het nummer van de school zocht ik dan op in het telefoonboek. Door het leggen van de contacten, kregen we steeds meer stagiairs. Ik was het enige aanspreekpunt en begeleidde ze ook. 'Zuster Venhovens' Via de directie moest ik toestemming vragen om de opleiding praktijkbegeleider in Amsterdam te volgen. De lijnen waren heel kort, dus je kon zo even aankloppen. Wel werd ik veel zakelijker aangesproken dan nu. Dan werd ik begroet met mijn achternaam of 'zuster Venhovens'. 1980 1982 1983 1984 Nelly Venhovens 1980 8 | Marga
BBL'ers opleiden In 1994 werd het nieuwe pand van De Hoge Weide geopend door prinses Margriet. Dit werd groots gevierd. Niet alleen hadden we een nieuw pand, maar ook was ik niet meer de enige praktijkbegeleider. En we kregen er een opleidingscoördinator bij. Hierdoor konden we BBL'ers gaan opleiden. Ik moest wel wennen aan de nieuwe locatie. De Berkelhof was veel kleinschaliger, je liep zo bij iedereen binnen. En in de pauze dronk je met alle afdelingen koffie. Dit ging in De Hoge Weide wel anders. Crisis voor De Hoge Weide In 2003 kregen we het bericht dat het financieel heel slecht ging met De Hoge Weide. Er moest bezuinigd worden. We kregen in datzelfde jaar ook een andere directie. Hierdoor werd de communicatie minder formeel. Onze post werd bijvoorbeeld niet meer eerst geopend en gecontroleerd, dit was voorheen wel zo. Fusie met De Pillinck-huizen Vanaf 1992 ben ik volledig gaan werken als praktijkbegeleider. In datzelfde jaar kregen we het bericht dat we gingen fuseren met De Pillinck-huizen. Dit waren drie villa’s met de doelgroep PG (psychogeriatrie). De Pillinck-huizen en De Berkelhof werden samen De Hoge Weide. Onder de naam Stichting Verpleging/ Verzorging Lochem 'De Hoge Weide'. Fusie met Marga Klompé Twee jaar later ging De Hoge Weide fuseren met Marga Klompé. Er is toen veel veranderd. Het kantoorpersoneel ging naar Groenlo. En we kregen ineens praktijkbegeleiders en een opleidingscoördinator van andere locaties erbij. In hetzelfde jaar was De Hoge Weide een van de vijf beste ouderenzorglocaties van Nederland. Een mooie opsteker in deze roerige tijden. Een eigen leerafdeling In 2008 zijn we samen met de opleidingscoördinator, het afdelingshoofd van Velhorst, twee taakcoördinatoren en Aventus een leerafdeling gestart in De Hoge Weide. Het doel was dat stagiairs uiteindelijk zelfstandig de afdeling konden runnen. Een keer in de week was er een docent van school aanwezig om les te geven. En daarnaast hadden we een heel programma met workshops samengesteld. Twaalf jaar later zijn we gestopt met de leerafdeling. Het vinden van stagiairs werd steeds lastiger. Het mooie is dat in januari 2024 opnieuw wordt onderzocht of we een leerafdeling kunnen starten. Ook is in 2020 mijn functie anders geworden. Van praktijkbegeleider ben ik naar leerwerkcoach gegaan. De begeleiding op de werkvloer wordt gedaan door praktijkcoaches. En de praktijkcoaches worden weer opgeleid en begeleid door de leer-werkcoach. 1994 1992 2003 2005 2008 2020 1993 Marga | 9
gesproken mooi Het is leuk om dingen niet te kunnen, want dan kun je iets nieuws leren - Omdenken - Een leuke baan is half het werk - Loesje - Ik heb geen stress, daar heb ik geen tijd voor Zie je wel, ik ben beter in vakantie dan in werken 10 | Marga
actief Yvonne Tiggeloven en Jacqueline Gussinklo werken bij dagcentrum De Molenberg en hebben jarenlange ervaring op het gebied van activiteiten. Met beiden kijken we terug op wat er veranderd is in de laatste 25 jaar. Aan het enthousiasme waarmee ze werken is niks veranderd, wel aan het type activiteiten. “Waar we 25 jaar geleden veelal grote groepsactiviteiten hadden, is het nu veel kleinschaliger en meer vanuit de behoefte van de bezoeker. De vrouwen sloegen collectief aan het breien, de breimandjes kwamen op tafel en iedereen werd geacht mee te doen. Voor de heren gold hetzelfde, maar dan met houtbranden of pitrieten, om maar eens wat te noemen. We kijken nu veel meer naar de persoon, gaan met hem of haar in gesprek en horen het levensverhaal aan. We bekijken wat iemand kan, maar vooral naar wat er leeft aan belangstelling voor activiteiten en wat we kunnen betekenen voor die persoon. Wil iemand een individuele activiteit doen, dan is dat ook prima. De behoefte vanuit de bezoeker is de essentie voor een goed welbevinden. We sturen en begeleiden nu veel meer op afstand bij activiteiten dan vroeger. Men is zelfstandiger als groep nu. Ik herinner mij nog hoe we gingen koken voor de bezoekers. Je was er enorm druk mee, terwijl de bezoekers niet eens meehielpen. Pannenkoeken bakken gebeurt nog wel eens, maar dan meer als groepsgebeuren en met hulp van vrijwilligers. Met de vrijwilligers kunnen bezoekers op de duofiets of samen een wandeling maken.” “Maar ook nu zie je nog steeds dat Rummikub populair is, alleen is het nu meer een sociale gebeurtenis. Mensen helpen elkaar en praten over andere dingen onder het spelen. Dat zie je ook bij een andere activiteit die er nog steeds is, het lezen van een krant in een groep. Veelal kennen ze het nieuws al, ze hebben immers vaak zelf een mobiel. Toch blijft het voorlezen van de krant een mooi moment. De mensen zijn veel meer op de hoogte dan in het verleden. Er wordt dan gediscussieerd over het nieuws. Mooie taak voor ons om ook dit in goede banen te leiden. Bezoekers zijn in veel dingen veranderd en met de tijd meegegaan. Zij willen nu ook met de voornaam aangesproken worden. Iets wat 25 jaar geleden ondenkbaar was. Gesprekken gaan nu dieper en leveren waardevolle momenten op. We zien dit wanneer mensen foto`s of voorwerpen van vroeger meenemen. Mooie herinneringen komen dan op tafel. Ook zijn we met de cliënten naar de vluchtelingenopvang voor Oekraïners geweest. Dit maakte indruk.” “Karel is geliefd hier. Hij is de serveerrobot die dagelijks het eten komt brengen. De komst van Karel is iedere dag een prachtig moment. Als er een jarige is, zingt Karel een verjaardagsliedje. Spotify, ook zoiets van de laatste jaren, we gebruiken het vaak bij muziekactiviteiten. Ook in combinatie met bewegen en gymnastiek. Muziek, denk daarbij aan de jaarlijkse Top 2000, en bewegen zijn essentiële onderdelen van onze activiteiten.” • 25 jaar dagcentrum Wat is er veranderd? Marga | 11
Jubileum Festival Zin in een feestje? Pak jouw moment! 12 | Marga
JAN FEB MRT APR MEI JUN JUL AUG SEP OKT NOV DEC Donderdag 11 januari Dé dag van oprichting! Een traktatie voor iedereen Week van 3 juni Activiteit voor cliënten Zaterdag 1 juni Jubileum Festival voor medewerkers en vrijwilligers Vrijdag 31 mei Feestelijke bijeenkomst voor relaties op festivalterrein Marga Klompé bestaat 25 jaar en dat is niet zomaar iets. We laten deze mijlpaal niet ongemerkt aan ons voorbijgaan. Samen met onze fijne collega’s en cliënten, toegewijde vrijwilligers en waardevolle relaties gaan we dit vieren. Kom d’r oet Met collega’s, vrijwilligers en relaties gaan we het jubileum vieren op locatie Oetdoor in Haarlo. In festivalstijl. Wat we precies gaan doen, blijft nog even een verrassing. Maar houd de datum alvast vrij. De officiële uitnodiging volgt nog. Festival vibes Omdat het werk door moet gaan, kunnen helaas niet alle medewerkers op het avondfeest aanwezig zijn. Voor deze medewerkers organiseren we in de ochtend een leuk programma op Oetdoor zodat ook zij het festivalgevoel ervaren. Verrassing Voor onze cliënten vindt in de week van 3 juni een leuke activiteit op locatie plaats. Wat gaan we doen in het jubileumjaar? Marga | 13
11 januari 1999, de oprichtingsdatum van Marga Klompé. Een bijzondere dag voor de organisatie én ook voor een aantal collega’s. Zij zijn namelijk jarig op 11 januari. In deze rubriek vertellen zij over hun verjaardag en wat het werken bij Marga Klompé zo mooi maakt. Jarig op de fusiedatum 14 | Marga
Lot wordt op 11 januari 22 jaar, volgt de studie hbo-v en werkt als bijbaan in woning 6 van Pronsweide. “Als ik Marga Kompé in één woord moet beschrijven, zeg ik: liefdevol. Ik vind de kleinschaligheid mooi en dat er veel aandacht aan de bewoners wordt besteed. Ook met collega’s onderling is het fijn. Of ik in de ouderenzorg blijf werken, dat weet ik nog niet. Wel dat dit een hele mooie en waardevolle bijbaan is. Mijn verjaardag vier ik meestal op de dag zelf. Gezellig met familie en vrienden, met een hapje en een drankje." Marga | 15
Monique wordt op 11 januari 45 jaar en is dit jaar ook nog eens 25 jaar in dienst bij Marga Klompé. Ze werkt in de thuiszorg. “Ik ben begonnen als EVV'er in De Pelkwijk. Na 15 jaar ben ik naar groepswonen gegaan. Eerst in Beth San en daarna in Vredense Hof. En sinds kort werk ik als verpleegkundige in de thuiszorg. Het mooie aan werken bij Marga Klompé vind ik de fijne en mooie momenten met bewoners en ook de gezelligheid met collega’s. Je bent nooit uitgekeken. Er zijn genoeg mogelijkheden om je door te ontwikkelen. En mijn verjaardag dit jaar? Die ga ik vieren met familie en vrienden. 16 | Marga
Monique wordt op 11 januari 50 jaar en werkt als medewerkster cliëntadministratie in de Barkenkamp. “Inmiddels werk ik al meer dan 27 jaar bij Marga Klompé en nog steeds zit ik op mijn plek. Ik heb hele leuke collega's. Ik ben ooit begonnen als receptioniste in De Hoge Weide. Daar hield ik mij ook al bezig met de ‘bewonersadministratie’ zoals dat toen werd genoemd. Na de fusie met Marga Klompé heb ik gesolliciteerd op de functie medewerker cliëntadministratie. Sindsdien werk ik in Groenlo. Het is hier ontzettend fijn werken, maar ik mis het leuke contact met de bewoners nog wel hoor. En mijn verjaardag? Die ga ik nog wel vieren met een klein feestje, maar dit ga ik pas doen in het voorjaar. Op 11 januari hou ik het klein en vier ik het met mijn familie.” Marga | 17
Hij is gepokt en gemazeld als het gaat om fusies in de zorgsector. Als directeur van De Molenberg, De Hassinkhof en Anke Marjolein (Lochem) stond hij samen met Dick Plessius aan de basis van de fusie die leidde tot Marga Klompé. We hebben het over de 84-jarige Niek Beurskens. “Ik heb alleen maar goede herinneringen aan de fusie” De Achterhoekse fusie van vier ziekenhuizen staat bij veel ouderen nog in het geheugen gegrift. Er moest in Oost Achterhoek één streekziekenhuis komen. In 1976 werd door staatssecretaris Hendriks gekozen voor Winterswijk en niet voor Groenlo. Toen waren de rapen gaar, 10.000 boze betogers trokken door de straten van het vestingstadje. Niek Beurskens herinnert zich het nog goed: “In die tijd hadden we regelmatig contact met oud-minister Marga Klompé. Ze steunde ons waar mogelijk, maar het heeft niet mogen helpen. Groenlo kreeg een verpleeghuis met 150 bedden en een buitenpolikliniek.” “Ik zocht de samenwerking op met Dick Plessius, directeur van Stichting Grensland Winterswijk. Beiden vonden we dat intensieve samenwerking noodzakelijk was om de kwaliteit van de ouderenzorg op pijl te houden. We besloten samen te gaan door fusie. Dick Plessius kwam met het voorstel om de nieuwe stichting naar Marga Klompé te noemen, omdat zij de grondlegger is van onze verzorgingsstaat. Ik vond dat de officiële vestigingsplaats Groenlo moest worden, omdat het streekziekenhuis al in Winterswijk was gekomen. En zo geschiedde. Samen met Dick Plessius vormden we het college van bestuur. Eind 1999 ben ik met pensioen gegaan. Ik heb alleen maar goede herinneringen aan de fusie. Alles verliep in harmonieuze sfeer.” Ook Wouter Ribbers (66), oud-voorzitter raad van toezicht, was betrokken bij diverse fusies voorafgaande aan de uiteindelijke fusie tot Marga Klompé. De inwoner van Lichtenvoorde, in het dagelijks leven advocaat, weet het zich nog goed te herinneren. “De diverse fusies heb ik als leerzaam beschouwd” “Ik ben in 1987 bestuurslid geworden van woonzorgcentrum De Hassinkhof in Beltrum. Om te overleven ging De Hassinkhof een fusie aan met Stichting Ziekenzorg Groenlo. Later kwam de fusie met Grensland. Dit leidde tot het ontstaan van Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé. In die tijd was ik toezichthouder. Ik heb mij ingezet voor de juridische begeleiding en de complexe factoren rondom de fusies.” “We zorgden er zoveel mogelijk voor dat locaties hun eigen identiteit konden behouden. Het ging niet altijd over één nacht ijs, zo vergde de fusie met De Hoge Weide en Anke Marjolein de nodige inzet. Maar we deden het wel. Het was ook een morele verplichting om ze te helpen in een tijd dat ze financieel in zwaar weer zaten. Ook een grote centralisatie van alle diensten hebben we zoveel mogelijk achterwege gelaten om de kracht van iedere locatie te waarborgen. De diverse fusies heb ik als leerzaam beschouwd. Ik heb het altijd met plezier gedaan. Het gaf mij de mogelijkheid om diep in een organisatie te kijken die ik beroepshalve niet kende.” • Het ontstaan van Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé Niek Beurskens Wouter Ribbers Oud-medewerkers vertellen 18 | Marga
allerlei De krantenkoppen in 1999 Marga | 19
Tongbreker eerste klas Wim Ruesink heeft vele jaren met liefde bij het dagcentrum van Pronsweide gewerkt. Hij geniet nu van zijn welverdiende pensioen. In zijn vrije tijd zet hij zijn passie voor schrijven voort. Speciaal voor ons klimt Wim iedere Marga op de praotstoel en deelt hij zijn overpeinzingen met ons. Gelijk maar een bekentenis: het zilveren jubileum van onze stichting Marga Klompé bezorgt mij al 25 jaar een probleem betreffende de uitspraak van de naam Marga Klompé. Ik struikel nog steeds over Klompé en ik zie het -niet oneerbiedig bedoeld- in de categorie van 'Sluwe Sjakie sloeg de slome slager'. Bij dit soort dingen ga ik gelijk de mist in. Hetzelfde als bij Klompé. Soms gaat het goed en spreek ik het in één keer goed uit, andere keren niet. Het heeft met vermoeidheid, concentratie en in mijn geval met te gehaast zijn te maken als het niet lukt. Zo meldde een deskundige mij al eens. Echter ik blijf niet alleen struikelen bij het uitspreken van de naam Klompé, ook het schrijven is een ding. Want hoe krijg ik dat streepje op die e van Klompé via het toetsenbord? Zelfbewust als ik altijd ben van mijn eigen falen (collega's zullen daar waarschijnlijk anders overdenken), zocht ik na een oplossing en ik beriep mij op een oude gave van mij: het omzeilen van het probleem. Ik ben er een kei in en die gave heb ik mij aangeleerd vanwege mijn dyslexie, oftewel woordblindheid. Als een soort van automatisme pak ik de woorden die mij geen problemen opleveren. Zo ook nu bij Klompé. Ik spreek nu altijd van SZMK, oftewel Stichting Zorgcombinatie Marga Klompé.. Ik zou bij deze ervoor willen pleiten dat bij het volgend Medewerkers Event een workshop komt waarbij een logopediste je tools geeft om Klompé goed uit te spreken. 20 | Marga
Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. MO MEN TEN MOOIE Marga | 21
Daniëlle is al acht jaar bezoeker bij dagcentrum Lochem Inn (voorheen dagcentrum 't Hazelte). Sabine Schut, medewerker van dagcentrum Lochem Inn, vertelt: Daniëlle Het moment van 22 | Marga
Daniëlle is één van de langst aanwezige cliënten bij ons dagcentrum. Al acht jaar komt ze vier dagen in de week bij ons. Ze geniet er enorm van en kijkt er elke keer weer naar uit. Iedere ochtend wordt ze al om 5.00 uur wakker. Dan is ze klaar om naar het dagcentrum te gaan. Ze is heel betrokken bij de andere cliënten, maar ook bij medewerkers. In oktober zijn we met ons dagcentrum verhuisd naar een nieuwe locatie. Daniëlle kreeg de eer om samen met een andere cliënt het lint door te knippen en onze nieuwe locatie officieel te openen. Ze vond dit heel leuk om te doen. De verhuizing naar het nieuwe pand was voor haar best spannend. Ze was erg gehecht aan de oude locatie in De Hoge Weide. Het was een vertrouwde omgeving en ook kwam ze hier regelmatig bekenden tegen. We waren dan ook benieuwd of ze het op de nieuwe locatie wel leuk zou gaan vinden. Gelukkig voelde ze zich na binnenkomst al snel op haar gemak. Ze was onder de indruk van de ruimtes en de inrichting vond ze erg mooi. De sfeervolle huiskamer noemde ze 'prachtig' en 'heel mooi'. Het is fijn om te zien dat ze zich ook op de nieuwe locatie direct thuis voelde. Marga | 23
Meneer Tervoert (84) woont op Stegemanhof. Regiomanager Henk Hogevonder vertelt: meneer Tervoert Het moment van 24 | Marga
Als iemand een ontzettende liefhebber is van motorcross, dan is dat meneer Tervoert wel. Jarenlang deed hij zelf aan motorcross. Door lichamelijke klachten is dit voor hem nu niet meer mogelijk. Al zou hij nog wel heel graag willen. De Feestfabriek van de Zwarte Cross zorgde ervoor dat hij de magie van de crossbaan nog een keer kon (her)beleven. Samen mochten we een rondje crossen op de crossbaan. En wat heeft hij genoten. Dat de menigte stond te juichen langs de baan vond hij ook zo geweldig. Tot op de dag van vandaag heeft hij het nog regelmatig over deze bijzondere ervaring. Dan straalt hij helemaal. We zijn dankbaar voor dit mooie moment. Geweldig dat De Feestfabriek deze unieke kans mogelijk heeft gemaakt. Marga | 25
Oudemannen- en oudevrouwenhuizen. Misschien heb je er wel eens van gehoord. Deze huizen zijn de voorlopers van de latere verzorgingshuizen, in de volksmond ook wel bejaardentehuizen genoemd. In 2015 is deze vorm van wonen officieel afgeschaft, om de groeiende kosten een halt toe te roepen. Een hogere indicatie was vanaf dat moment nodig om in een verzorgingshuis te komen wonen. Nu, negen jaar later, staat de ouderenzorg weer voor grote uitdagingen. Hoe gaat Marga Klompé hierop inspelen? Samen met de raad van bestuur nemen we een kijkje in de toekomst. De grootste verandering volgens Erwin Bomers is dat de ouderen op een steeds hogere leeftijd bij ons komen wonen met een complexere zorgvraag: “Vroeger ging je bijvoorbeeld met 74 jaar naar een bejaardentehuis, straks zijn de mensen misschien wel boven de 90. Dit betekent ook dat ouderen langer zelfstandig thuis blijven wonen, maar dat ook die zorgvraag steeds complexer wordt. De vraag is hoe we dit met elkaar gaan organiseren. Wetende dat de arbeidsmarkt steeds krapper wordt. Als organisatie moet je heel goed nadenken: waar focus ik mij op? En hoe ziet deze doelgroep eruit?” “De cliënt die we 25 jaar geleden zagen, gaan we niet meer tegenkomen”, vertelt Marcel Duvigneau. “De cliënt van toen was anders. De gemiddelde cliënt was op alle fronten fitter. Zij deden samen activiteiten zoals een kaartje leggen en schoenen poetsen. De cliënt van de toekomst zal hier minder toe in staat zijn. We moeten het netwerk van de cliënt meer gaan benutten. Dit netwerk wordt steeds belangrijker. Als mensen bij ons komen wonen, nemen we vaak alles over. Nu gaan we de vraag stellen: ‘Wat mogen we niet van u overnemen?’ Dat is een hele andere insteek.” Technologie als belangrijk hulpmiddel Om als organisatie richting te geven aan deze veranderingen, is een denktank aan de slag gegaan. De deelnemers aan de denktank hebben onderzocht welke routes we de komende jaren moeten bewandelen om de juiste zorg te kunnen blijven geven. “Aan de koers is een belangrijke route toegevoegd”, vertelt Erwin. “Omdat we denken dat technologie een belangrijk hulpmiddel is voor de zorgvraag van de toekomst, is dit een vierde route geworden. Doen we dit niet of zetten we dit onvoldoende in, dan lopen we risico’s of we de zorgvraag kunnen blijven beantwoorden.” “De cliënt die we 25 jaar geleden zagen, gaan we niet meer tegenkomen” achtergrond Een doorkijkje naar de toekomst Hoe Marga Klompé inspeelt op de veranderingen 26 | Marga
De vier routes van de koers (zie afbeelding) bij elkaar moeten ervoor zorgen dat we als organisatie de goede dingen met elkaar blijven doen. Erwin: “Dit is best ingewikkeld en spannend, omdat de wereld om ons heen snel verandert. Het is belangrijk dat er voldoende draagvlak is om die veranderbeweging in te zetten. Niet alleen op de technologische kant, maar ook hoe je samenwerkt, hoe je capaciteit inzet en hoe je je werk nog steeds leuk blijft vinden in deze veranderende omstandigheid. Het anders vastpakken en daar dan weer de beste in worden is ook leuk en uitdagend. Ik heb er vertrouwen in dat de medewerkers van Marga Klompé dat kunnen. Zij snappen heel goed dat als we het blijven doen zoals we het deden het niet gaat werken.” Subliem samenwerken Samenwerken wordt steeds belangrijker. Binnen de organisatie, maar zeker ook met andere zorgpartijen in onze regio. Marcel: “25 jaar geleden was het ondenkbaar dat verschillende thuiszorgorganisaties zouden samenwerken. Nu doen we in gezamenlijkheid heel veel. Het is al zo ver dat thuiszorgmedewerkers van verschillende zorgorganisaties in de weekend, avond- en nachtdiensten bij elkaar in het dossier kunnen kijken. Dit is een eerste goede stap richting gegevensuitwisseling.” Trots op Marga Klompé Veel collega’s werken al heel wat jaren bij Marga Klompé. We hebben dan ook veel jubilarissen die 25 jaar of langer bij ons werken. Marcel: “Zij zijn trots op wat ze doen. Trots op wat ze betekenen en trots op hun vak. Waar iemand ook werkt, die trots is er. De ouderenzorg heeft een negatief imago, daar moeten we vanaf. Ik denk dat we soms wat te bescheiden zijn. Het is een hele mooie sector om in te werken. Je bouwt relaties op met collega’s, maar ook met cliënten. Omdat ze een langere periode bij ons wonen of in zorg zijn. Heel anders dan de snelle doorstroom in bijvoorbeeld een ziekenhuis. In de ouderenzorg kun je écht iets betekenen. Daar mogen we trots op zijn!” • Technologische ontwikkeling: organiseren op basis van data We zijn nu als organisatie nog reactief. Hier bedoelen we mee dat mensen zich bij ons melden en dan pas gaan we kijken wat we voor de cliënt kunnen betekenen. Als we deze cliënt eerder in beeld hebben, zouden we al eerder (proactief) stappen kunnen ondernemen. Een voorbeeld: een inwoner uit onze regio is al een paar keer thuis gevallen. Op dit moment weten wij dit niet, alleen de huisarts. Stel dat we dit al wel hadden geweten? Dan hadden we advies kunnen geven over het voorkomen van vallen. Of kunnen zorgen dat er aanpassingen in huis worden gedaan zodat iemand langer thuis kan blijven wonen. Informatie over bijvoorbeeld het vallen, zouden we in een systeem moeten kunnen zien. Er zijn heel veel systemen waarin we dit soort dingen vastleggen. En dan is de vraag: ‘Hoe breng je die bij elkaar?’ Daar zijn we volop mee bezig in de Achterhoek. Ergens in de komende vijf jaar wordt een doorbraak verwacht. Wereldwijd wordt hier al tien jaar aan gewerkt. Marga | 27
Oud-medewerkers vertellen Theo Terra en Marijke Rauwerdink vertellen… Naam Marga Klompé over 25 jaar nog steeds een begrip De inmiddels 74-jarige Grollenaar Theo Terra is ervan overtuigd dat de stichtingsnaam er over 25 jaar nog zal zijn: “Marga Klompé wordt wel de architect van de verzorgingsstaat genoemd, was de eerste vrouwelijke minister van ons land en ook de eerste vrouw die de prestigieuze titel minister van staat kreeg. Dat zegt genoeg toch?” Theo, voormalig hoofd facilitaire dienst, kwam in 1979 in dienst van Pronsweide en maakte diverse fusies mee. Net als Marijke Rauwerdink, zij begon in dat jaar als hoofd verplegingsdienst en later sectorhoofd psychogeriatrie in dezelfde locatie. Theo: “Eerst Grensland één na het samengaan van de Winterswijkse verzorgingshuizen. Later Grensland twee toen Aalten en Bredevoort erbij kwamen en in 1999 toen Groenlo en Beltrum erbij kwamen en het Marga Klompé als naam kreeg. Voormalig bestuurder Dick Plessius stelde de naam voor en dat werd het ook uiteindelijk.” Marijke: “Pronsweide is ook uit een fusie ontstaan. Van de vier Achterhoekse ziekenhuizen. Medewerkers van deze ziekenhuizen konden kiezen om te gaan werken in verpleeghuis Pronsweide of op een later tijdstip door te stromen naar het nieuw te bouwen Streekziekenhuis Koningin Beatrix. Ik koos voor Pronsweide.” Theo was een van de mensen die bezig was om alles te regelen rond de fusie: “Ik weet nog dat iedere werknemer een fles wijn kreeg met de afbeelding van Marga Klompé erop. De flessen kwamen uit Frankrijk. De vrachtwagen met de lading kreeg pech, dat was even peentjes zweten. Gelukkig kwam alles nog net op tijd binnen.” De zussen van Marga Klompé waren bij het fusiefeest. Later kwamen ze ook bij officiële gelegenheden als de opening van een nieuw gebouw. Marijke begeleidde de zussen dan: “Met zus Charlotte ben ik veel opgetrokken,” vertelt Marijke. “Ze was heel trots op het feit dat we de stichting naar haar zus hadden vernoemd. Ze was ook een soort van schatbewaarder van het gedachtegoed van haar overleden zus. Ze vroeg bij gelegenheden herhaaldelijk wat er bij ons terug te vinden was van wat Marga voor ogen had.” De komende jaren zullen er steeds minder mensen zijn die de naam Marga Klompé thuis kunnen brengen en weten wie zij was. Maar het historisch besef van Marga Klompé zal de komende 25 jaar echt niet verloren gaan. 28 | Marga
Marga Klompé 1912 – 1986 Marga | 29
Vrijwilliger in de schijnwerpers “Het is allemaal begonnen toen mijn moeder kwam wonen in de Vredense Hof. Ik bracht mijn moeder naar de kerkdiensten en ben op die manier het vrijwilligerswerk ingerold. Dan hielp ik bijvoorbeeld met het ophalen en brengen van bewoners. En schonk koffie tijdens de diensten. Met hetzelfde groepje vrijwilligers zijn we ook bingomiddagen gaan organiseren. 25 jaar later doe ik dit nog steeds. Elke laatste vrijdag van de maand. Vroeger was dit al zo’n feest, nu nog steeds. Het is ontzettend leuk om te doen. En bewoners genieten en zijn enorm fanatiek. En de opkomst is altijd groot.” “Na een jaar wonen in de Vredense Hof is mijn moeder naar Pronsweide gegaan. Vandaar dat ik ook daar vrijwilligerswerk ben gaan doen. Dit doe ik nog steeds. Ik vind het mooi om op deze manier iets voor een ander te kunnen betekenen. Want, ik hoop dat er later ook voor mij wordt gezorgd.” “Door dit werk krijg je ook een bijzondere band met bewoners. Dat maakt het vrijwilligerswerk zo mooi. In Pronsweide woonde een bewoner die altijd om 19.00 uur al naar bed wilde. Hij was 104 jaar oud. Op een avond stelde ik hem voor om samen een potje te sjoelen. Meneer werd ontzettend fanatiek. Zo leuk om te zien. Dan zei hij: ‘Kom op, nog één potje!’ Dan wilde ik om 21.00 uur wel een keertje naar huis, maar stond om 22.00 uur nog steeds aan de sjoelbak. Sindsdien hebben we nog vele avonden gesjoeld samen.” “Het grote verschil met vroeger en nu is toch wel de volle huiskamer. Vroeger zaten er volgens mij wel 20 bewoners in een huiskamer, nu maar zes. Maar ook worden bewoners steeds ouder. Vroeger was het bijzonder als een bewoner 100 jaar werd, tegenwoordig is dit normaal. Een ander verschil is dat vroeger het eten werd bereid in de grote keuken, nu wordt er zelf gekookt op de woning.” “Wat vrijwilligerswerk betreft, heb ik al van alles gedaan. Van het organiseren van de bingo, het assisteren tijdens kerkdiensten, het uitserveren van eten tot het schenken van koffie. Ooit ben ik eens mee geweest naar de Intratuin in Duiven. We vertrokken dan met 15 bewoners in een grote bus. Eenmaal in Duiven liep ik met één of twee bewoners mee. Het was altijd goed opletten, anders was je een bewoner kwijt. Zo was ik met de ene bewoner bezig en ging de ander er gauw vandoor. Gelukkig vonden we iedereen altijd terug. Zo maak je wel dingen mee. Dat maakt het ook wel weer extra leuk.” • 25 jaar vrijwilliger bij Vredense Hof én Pronsweide Met een groot hart voor de zorg doet Ellie Hennink al 25 jaar vrijwilligerswerk bij Vredense Hof én Pronsweide. En nog steeds met veel plezier. Elke keer opnieuw geniet ze van mooie, bijzondere en grappige momenten met bewoners. 30 | Marga
25 jaar vrijwilliger bij Vredense Hof én Pronsweide Met een groot hart voor de zorg, doet Ellie Hennink al 25 jaar vrijwilligerswerk bij Vredense Hof én Pronsweide. En nog steeds met veel plezier. Elke keer opnieuw geniet ze van mooie, bijzondere en grappige momenten met bewoners. “Het is allemaal begonnen toen mijn moeder kwam wonen in de Vredense Hof. Ik bracht mijn moeder naar de kerkdiensten en ben op die manier het vrijwilligerswerk ingerold. Dan hielp ik bijvoorbeeld met het ophalen en brengen van bewoners. En schonk koffie tijdens de diensten. Met hetzelfde groepje vrijwilligers zijn we ook bingomiddagen gaan organiseren. 25 jaar later doe ik dit nog steeds. Elke laatste vrijdag van de maand. Vroeger was dit al zo’n feest, nu nog steeds. Het is ontzettend leuk om te doen. En bewoners genieten en zijn enorm fanatiek. En de opkomst is altijd groot.” “Na een jaar wonen in de Vredense Hof is mijn moeder naar Pronsweide gegaan. Vandaar dat ik ook daar vrijwilligerswerk ben gaan doen. Dit doe ik nog steeds. Ik vind het mooi om op deze manier iets voor een ander te kunnen betekenen. Want, ik hoop dat er later ook voor mij wordt gezorgd.” “Door dit werk krijg je ook een bijzondere band met bewoners. Dat maakt het vrijwilligerswerk zo mooi. In Pronsweide woonde in de groep een bewoner die altijd om 19.00 uur al naar bed wilde. Hij was 104 jaar oud. Op een avond stelde ik hem voor om samen een potje te sjoelen. Meneer werd ontzettend fanatiek. Zo leuk om te zien. Dan zei hij: ‘Kom op, nog één potje!’ Dan wilde ik om 21.00 uur wel een keertje naar huis, maar stond om 22.00 uur nog steeds aan de sjoelbak. Sindsdien hebben we nog vele avonden gesjoeld samen.” “Het grote verschil met vroeger en nu is toch wel de volle huiskamer. Vroeger zaten er volgens mij wel 20 bewoners in een huiskamer, nu maar 6. Maar ook worden bewoners steeds ouder. Vroeger was het bijzonder als een bewoner 100 jaar werd, tegenwoordig is dit normaal. Een ander verschil is dat vroeger het eten werd bereid in de grote keuken, nu wordt er zelf gekookt op de woning.” “Wat vrijwilligerswerk betreft, heb ik al vanalles gedaan. Van het organiseren van de bingo, het assisteren tijdens kerkdiensten, het uitserveren van eten tot het schenken van koffie. Ooit ben ik eens mee geweest naar de Intratuin in Duiven. We vertrokken dan met 15 bewoners in een grote bus. Eenmaal in Duiven liep ik met één of twee bewoners mee. Het was altijd goed opletten, anders was je een bewoner kwijt. Zo was ik met de ene bewoner bezig en ging de ander er gauw vandoor. Gelukkig vonden we iedereen altijd terug. Zo maak je wel dingen mee. Dat maakt het ook wel weer extra leuk.” het wijze woorden “Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken” Marga | 31
LOCATIES Een reis langs de locaties van Marga Klompé Hoge Veld - Aalten Rusthuis Avondvrede - de voorloper van Hoge Veld - werd in oktober 1885 geopend als Oude Mannen- en Vrouwenhuis. De laatste bewoners van Avondvrede vertrokken in 1970 naar bejaardencentrum 't Hoge Veld. In 2013 werd de locatie nieuw gebouwd en kreeg het de naam Hoge Veld zonder 't. Ambthuis - Bredevoort Het markante pand Huize Sint Bernardus (1764) werd vanaf 1933 in gebruik genomen als bejaardentehuis. Tegenwoordig is het een hotel & brasserie en wonen de ouderen op de plek waar vroeger het Ambthuis van Bredevoort stond. Ook deze plek kent een rijke historie. 11 januari 1999, de oprichtingsdag van Marga Klompé. Toen nog niet in de vorm zoals we Marga Klompé nu kennen. Bepaalde locaties waren nog niet gebouwd, andere nog niet aangesloten. En hoe zit het met de geschiedenis van de gebouwen? Aan de hand van een tijdlijn nemen we een kijkje in de geschiedenis van de locaties van Marga Klompé en nog ver daarvoor. Foto's en tekst met dank aan: oudaalten.nl, Hans Ubbing, Henk Mulder, oudwinterswijk.nl en Historisch Genootschap Lochem Laren Barchem 1885 1933 32 | Marga
Beth San - Aalten Woonzorgcentrum Beth San werd in 1960 geopend als Gereformeerd tehuis voor bejaarden. In 1960 was de huur van een bejaardenwoning in het oude Beth San 11,50 gulden. Met centrale verwarming werden de kosten verhoogd met 3,50 gulden per week. Na 50 jaar voldeed het complex niet meer aan de eisen van de huidige tijd en werd het woonzorgcentrum en de bijbehorende aanleunwoningen vervangen door nieuwbouw. De opening van het nieuwe Beth San vond plaats in 2013. De Molenberg - Groenlo De Molenberg is ontstaan uit het St. Vincentiusgasthuis dat zich in 1965 splitste in een ziekenhuis, bejaardentehuis en verpleeghuis met 50 bedden. In 1984 moest het St. Vincentiusziekenhuis sluiten en kreeg De Molenberg uitbreiding van de verpleeghuisplekken naar 150. De Molenberg heeft vele verbouwingen gekend, maar de ‘zusterflat’ bleef intact. Daar vestigde zich later het hoofdkantoor van Marga Klompé. Nu wordt het ingezet voor opvang van Oekraïense vluchtelingen. 1960 1965 De Hassinkhof - Beltrum De oorsprong van De Hassinkhof komt uit nalatenschap van de familie Hassink. Zij wilden dat op de plek van hun boerderij een opvanghuis voor ouderen zou komen. Zo geschiedde. In de jaren '60 werd het bejaardenhuis uitgebreid en zo ontstond De Hassinkhof. Het huidige gebouw stamt uit 1992. 1966 Marga | 33
Vredense Hof - Winterswijk De Vredense Hof gelegen aan de Vredenseweg opende in 1974 als bejaardentehuis met katholieke signatuur haar deuren. In de beginjaren kwamen bewoners veelal uit het eveneens katholieke kerkdorp Meddo. In het oude gedeelte wonen nu Oekraïense vluchtelingen. Pronsweide - Winterswijk Na een handtekeningenactie kwam in 1976 de toezegging van het ministerie voor een regionaal verpleeghuis. De officiële opening van het oudste gedeelte van Pronsweide werd in 1980 door prinses Margriet gedaan. Was de locatie vroeger alleen een plek voor verpleeghuisbewoners, tegenwoordig heeft het ook een revalidatie- en observatieafdeling (2019). De tien kleinschalige woningen voor mensen met dementie zijn in 2012 gebouwd. 1974 1980 De Pelkwijk - Winterswijk De Pelkwijk is van oorsprong een Hervormd bejaardencentrum aan de rand van Winterswijk. De eerste bewoners kwamen vlak na hun pensionering hier wonen, vaak nog goed mobiel. De Pelkwijk in de vorm zoals we de locatie nu kennen, stamt uit 2007. De Berkhof - Winterswijk Verschillende organisaties als Humanitas en Humanistisch Verbond zorgden ervoor dat De Berkhof in 1972 haar deuren opende. Er woonden niet alleen humanisten in die tijd, bewoners met andere levensbeschouwingen waren ook welkom. De Berkhof ligt naast de Marga Klompéstraat op de plek waar ooit plannen waren voor een haven. In 2012 is begonnen met de bouw van de huidige locatie. 1972 34 | Marga
Fusie Een fusie vindt plaats met Beth San, ’t Hoge Veld en Sint Bernardus tot Stichting Ouderenzorg Aalten-Bredevoort (SOAB). Fusie Fusie van de Winterswijkse locaties Pronsweide, Vredense Hof, De Pelkwijk en De Berkhof tot Grensland 1. 1995 Fusie Overdracht van De Hassinkhof aan Stichting Ziekenzorg. 1993 De Hoge Weide - Lochem Tot de jaren '70 had Lochem een eigen ziekenhuis. Deze stond op de plek van De Hoge Weide. Het Lochemse ziekenhuis telde 75 bedden en 130 medewerkers. In 1992 werd De Hoge Weide gebouwd. De polikliniek is blijven bestaan en zit nog steeds gevestigd in de locatie. Fusie Fusie van De Berkelhof met de drie huizen van Stichting Verpleegtehuizen De Pillinck (Deborah, Bergoord en De Pillink) tot SVVL De Hoge Weide. 1992 Fusie Stichting Ouderenzorg Aalten-Bredevoort (SOAB) gaat samen met de Winterswijkse huizen (Grensland 1) en wordt omgedoopt tot Grensland 2. 1997 Marga | 35
11 januari: Ontstaan Marga Klompé Stichting Ziekenzorg sluit zich aan bij Grensland 2 en fuseert als: Marga Klompé! Start Thuiszorg Marga Klompé De eerste cliënten wonen in Winterswijk en Groenlo. In Lochem waren ze voor de fusie met Marga Klompé al gestart met thuiszorg. Fusie De Hoge Weide sluit zich aan bij Marga Klompé. Groepswonen Meddo De kleinste locatie van Marga Klompé wordt geopend en ligt in Meddo. Hier zijn in 2009 vier woningen gebouwd waarvan Marga Klompé er twee in gebruik heeft. Stegemanhof - Aalten Op de plek van het huidige Stegemanhof stond de Ds. Stegemanschool die bij de oprichting in 1922 de Nederlands Hervormde school heette. In 2005 is de Stegemanschool gesloopt. Vijf jaar later werd begonnen aan de bouw van Stegemanhof. 2009 2003 1999 2011 2005 36 | Marga
Mariënhof - Lichtenvoorde Villa Mariënhof was ooit een villacomplex waar de zusters van Ursulinen woonden. Na hun vertrek brandde de villa gedeeltelijk af en vervolgens werd het complex gesloopt, waarna er plaats kwam voor de huidige Mariënhof. De oude voordeur is nog in het gebouw terug te vinden. Barkenkamp - Groenlo Het hoofdkantoor van Marga Klompé verhuist van de Ziekenhuisstraat naar het kantoorpand aan de Barkenkamp. Om ruimte te maken voor nieuwbouw van De Molenberg zodat aan de gracht woonplekken gerealiseerd kunnen worden voor de ouderen in Oost Gelre. ’t Talma - Laren In het Gelderse Laren ligt ’t Talma. Geografisch gezien de meest noordelijke woonvoorziening van Marga Klompé. Vernoemd naar politicus Syb Talma, een van de grondleggers van het stelsel sociale zekerheid. Willebrordhof – Aalten In 2024 opent Marga Klompé locatie Willebrordhof in het voormalige schoolgebouw aan de Willebrordstraat in Aalten. 2021 2012 2015 2024 Marga | 37
wijze woorden “Alleen ga je sneller samen kom je verder...” 38 | Marga
Vanuit het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) maakte Elvira Schepers-Janssen (47) als verpleegkundige in 2016 de overstap naar Marga Klompé. Tot 2019 was ze werkzaam als wijkverpleegkundige in Winterswijk. Daarna werd ze namens de PvdA wethouder in Winterswijk. “Zowel in mijn eerste periode als wethouder als nu zitten zorggerelateerde taken in mijn portefeuille. Denk daarbij aan de Wmo, maatschappelijke participatie, gezondheid en het sociaal domein. Bij het uitvoeren van mijn werk heb ik veel aan de werkervaring die ik heb opgedaan bij het ziekenhuis en zeker ook tijdens de periode bij Marga Klompé. Je weet hoe de lijntjes lopen, wat de verbeterpunten zijn en hoe de zorg echt werkt. Bij het nemen van beslissingen kijk ik in gedachten altijd terug naar wat dit zou betekenen voor mensen op de werkvloer. Samenwerking is ook wat ik als waardevol heb ervaren bij Marga Klompé. Daar werkten we samen met andere zorgorganisaties om onder andere de routes voor de wijk efficiënt in te delen. Als gemeente Winterswijk, maar ook als wethouder werken we met andere gemeenten in de regio samen op allerlei gebieden.” Petje af voor zorgmedewerkers “Ik heb enorm veel waardering voor de zorgmedewerkers zoals die van Marga Klompé. Altijd bereid diensten in te vullen, ze rennen zich de benen uit het lijf en ondersteunen elkaar waar nodig en ze zijn bovenal kundig. Zelf vond ik het werken met cliënten die de wat complexere gedragsproblematiek vertonen het mooist. Eerlijk gezegd, de omgang met cliënten mis ik wel.” Toekomst zorg “Voldoende personeel om zorg te verlenen, dat is wel de grootste uitdaging. Dit is ook een van mijn taken als wethouder. Iedereen vist in dezelfde vijver om personeel te vinden, terwijl de vijver met hulpbehoevenden steeds groter wordt.” “Daarnaast is een omslagpunt nodig in het vooruitdenken. Nu zijn er te vaak crisissituaties doordat mensen veelal niet in de toekomst willen kijken. Wanneer ga ik gelijkvloers wonen, hoe schakel ik bijtijds mijn netwerk in en wat kan ik aan mijn eigen situatie doen? We moeten meer aan later gaan denken. Daarom is het mooi dat er in diverse Achterhoekse gemeenten vrijwillige ouderenadviseurs op pad gaan om 75-plussers te bezoeken.” Dankbaar “Je verder kunnen ontwikkelen binnen de zorg is belangrijk. Ik ben zowel het SKB, maar zeker ook Marga Klompé dankbaar voor de mogelijkheden die ik heb gehad. Zo zat ik in mijn SKB-tijd in de ondernemingsraad en bij Marga Klompé mocht ik in gesprek gaan met andere zorgaanbieders. Overigens ben ik niet de enige voormalige Marga Klompémedewerker die wethouder is geworden. Zo was voormalig locatiemanager van de Vredense Hof, Ben Uffink, later wethouder in Winterswijk. De huidige wethouder van Doesburg, Birgit van Veldhuizenvan Oort, was ook locatiemanager binnen Marga Klompé.” • Elvira Schepers-Janssen neemt ervaring van de werkvloer mee in huidige functieVan wijkverpleegkundige naar wethouder Elvira Schepers vertelt… “Ik heb enorm veel waardering voor de zorgmedewerkers” “We moeten meer aan later gaan denken” Oud-medewerkers vertellen Marga | 39
verhaal Marga’s De 67-jarige Marga Bult groeide op in het Twentse Lattrop en was de oudste in een gezin van zes kinderen. “Hier begon eigenlijk gelijk al de liefde om voor naasten te zorgen, want als oudste voelde ik mij verantwoordelijk voor mijn broertjes en zusjes, maar ook voor mijn ouders. Ik kom uit een rasecht katholiek gezin waar het geloof centraal stond. De naam van de eveneens katholieke Marga Klompé kwam thuis regelmatig ter sprake. Een vrouw die we vanwege haar belangrijke inbreng op diverse terreinen hoog hadden zitten. “De verpleging trok mij, het liefst was ik arts geworden, maar dat was voor een Twents meisje als ik te hoog gegrepen. Ik ging de verpleging in en werkte onder andere op de afdelingen neurologie en psychiatrie. Tegelijkertijd was ik ook actief als zangeres. Ik moest op een gegeven moment kiezen en koos voor het artiestenvak. Maar ik wist dat ik de zorg nooit geheel los zou kunnen laten.” “Als zangeres treed ik dan ook regelmatig op in verzorgings- en verpleeghuizen. Zo dankbaar om te doen, die mensen hebben zoveel meegemaakt, ik heb diep respect voor ze. Het is triest om te zien dat er ouderen zijn die tussen wal en schip vallen, ook eenzaamheid is een groot probleem.” Toch weer in de zorg “Sinds een aantal jaren woon ik in Brabant. Vlak bij ons was de eerste coronahaard waarvan we de gevolgen allemaal kennen. Ik kon het niet langer aanzien en besloot bij te springen om de verpleging te helpen. Als herintreedster werkte ik in een ziekenhuis en een zorghotel. Het was dankbaar werk, maar ook was het o zo schrijnend. Familie die geen afscheid kon nemen van dierbare naasten, mensen in quarantaine op hun kamertje, echt verschrikkelijk.” “Ik hoop van harte dat jongeren weer voor de zorg gaan kiezen, het moet wel in je hart zitten, het is een o zo mooi vak. Zelf vond ik het waardevol om je te verdiepen in diegene die je verzorgt. Ze hebben vaak een enorme levenservaring en als je je verdiept in de mens begrijp je deze ook beter, wat de zorg ten goede komt.” “Als ik op de bühne stond, dacht ik wel eens: ‘Wat moeten de mensen in de zorg toch hard werken, vergeleken met artiesten op het podium’.”• Na Marga Klompé is Marga Bult misschien wel de bekendste Marga van ons land. Ook deze Marga heeft een hart voor de zorg. Ze vertelt hierover aan het naar Marga Klompé vernoemde medewerkers magazine Marga. ‘Wat moeten de mensen in de zorg toch hard werken, vergeleken met artiesten op het podium’ Marga Bult, zangeres en presentatrice met een groot hart voor de zorg 40 | Marga
www.margaklompe.nlRkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=