een moment voor jezelf Editie 11 | 2024 CLIËNT AAN HET WOORD Circusdirecteur Tamara Diks OP PAD MET... Medewerker zorgtechnologie Lisa Otten MARGA OP LOCATIE Op bezoek bij Willebrordhof 25 JAAR MARGA KLOMPÉ We blikken terug Verandering
Colofon Marga is een uitgave van Marga Klompé. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of gekopieerd zonder schriftelijke toestemming van de redactie. Redactie Wim Ruesink Nienke Hubers Vanessa van den Berg Roxanne Wissing Fotografie Hip & Stijl Fotografie Fotografie Dick Lubbers Grafische vormgeving Dyoz Creatieve Communicatie Drukwerk Maarse Drukwerk
Voorwoord Om maar meteen met de deur in huis te vallen: veranderingen vind ik soms best lastig. De huidige tijd brengt dan ook flinke uitdagingen met zich mee. Soms hoor ik nog de stem van mijn ouders in mijn hoofd, met woorden als: 'In mijn tijd...' of 'Vroeger...'. En dan betrap ik mezelf erop dat deze woorden soms ook op het puntje van mijn tong liggen en ik me maar net kan inhouden. En natuurlijk is dat niet waar. Vroeger was niet alles beter, fijner en makkelijker. We zijn inmiddels gewend aan alle gemakken van nu. Toch onthouden we vooral de mooie dingen uit het verleden. Onze hersenen werken zo: wél de feestjes uit onze puberteit, niet de puistjes. Het gevaar van nostalgie en blijven hangen in het verleden is dat we dit gaan romantiseren. Maar, als alles vroeger altijd beter was, ontneem je jezelf de mogelijkheid om te ontwikkelen en te groeien. Ik ben geboren en getogen in Limburg. Lekker vertrouwd: mijn moeder kookte en deed mijn was en ik had weinig om me zorgen over te maken. Totdat ik ging studeren in Nijmegen. Dit was een behoorlijke verandering. Zelf je huishouden doen, wonen in een nieuwe stad, nieuwe vrienden maken. En na het studeren mijn eerste baan, de aankoop van een huis, de geboorte van onze kinderen Daan en Lieke. Allemaal ‘life events’ die impact hebben op je routines, onzekerheden met zich meebrengen en vragen om aanpassingen. Veranderen is lastig, maar ik heb ook ervaren dat het nieuwe mogelijkheden biedt. Dat besef kwam weer naar voren bij mijn overstap naar Marga Klompé. Na 15 jaar in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) ben ik in de ouderenzorg gaan werken. In een nieuwe rol, met nieuwe collega's, een nieuw gebouw én met nieuwe uitdagingen. Waar ik vroeger mijn weg blindelings wist te vinden, moet ik nu weer opnieuw ontdekken hoe alles werkt. Dat is spannend, maar ook leuk en leerzaam. Mijn verleden raak ik daarbij niet kwijt, maar neem ik met me mee. Het zit in mijn rugzak, die zich verder vult met nieuwe ervaringen en inzichten. Ook wij als organisatie staan voor grote uitdagingen. De zorgvraag wordt groter, terwijl er steeds minder zorgmedewerkers zijn. Dit vraagt van ons dat we anders moeten gaan werken om de zorg toegankelijk te houden. Ook al weten we nog niet precies hoe de toekomst eruit gaat zien. Veranderen hoeft niet altijd in grote stappen, maar kan ook in vele kleine stapjes. Zoek wat bij je past en laat je verrassen. Ik gun ons als organisatie dat we deze ontdekkingsreis samen aangaan. Dat we durven te dromen. Dat we onszelf gunnen om te experimenteren, te struikelen en weer verder te gaan. En dat we elkaar blijven vasthouden om onze doelen te bereiken: er te zijn voor de ouderen in de Achterhoek om nog zoveel mogelijk mooie momenten te kunnen beleven. En ja, het werk is nooit af. Er zullen altijd weer nieuwe veranderingen op ons afkomen. Dan kunnen we altijd nog zeggen: 'Vroeger...'. Veel plezier met het lezen van de vele mooie verhalen in deze Marga. Namens de raad van bestuur, Peter Meulenberg Marga | 3
Mooie momenten Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. Cliënt aan het woord In gesprek met Tamara Diks, directeur van Circus Bongo, ontdekken we hoe verandering verweven is met de kern van het circusbestaan. Op pad met… Lisa Otten. Zij werkt dagelijks met technologische oplossingen die cliënten helpen om eigen regie te behouden en veilig thuis te blijven wonen. We liepen een dagje met haar mee. 6 25 Vrijwilligers in de schijnwerpers Vrijwilligers Dries (78) en Marjan (76) hebben in hun leven veel veranderingen meegemaakt. Telkens pasten zij zich opnieuw aan. Ze nemen ons mee in hun verhaal. Inhoud Marga actief Met medewerkers, bewoners en vrijwilligers hebben we ons 25-jarig jubileum gevierd. Een impressie van deze mooie momenten samen. 10 13 32 20 31 4 | Marga
Verandering van uiterlijk Tijdens de Slag om Grolle stappen vier collega’s in een ander tijdperk en veranderen letterlijk van uiterlijk: van magische hekserij tot gewonde van een veldslag. Willebrordhof Deze locatie in Aalten is ontworpen met het oog op de groeiende uitdaging van een vergrijzende bevolking en het beperkte aantal zorgprofessionals. Er wordt gepionierd met innovatieve oplossingen om de zorg toekomstbestendig te krijgen. Slimme helpers Ontdek zes technologische innovaties. Slimme oplossingen die ons helpen de zorg toegankelijk en persoonlijk te houden. Voorwoord 3 Cliënt aan het woord 6 Mooi gesproken 9 Op pad met… 10 Lisa Otten Marga allerlei 12 Verandering van uiterlijk 13 Van landelijke uitdagingen naar regionale aanpak 18 Marga Actief 20 Praotstoel 24 De overpeinzingen van Wim Mooie momenten 25 Meneer Brethouwer 26 Mevrouw Michielsen 28 Wijze woorden 30 Vrijwilligers in de schijnwerpers 31 Dries en Marjan Marga op locatie 32 Willebrordhof Marga’s verhaal 36 Het verhaal van Ingrid 36 Portugese medewerkers vertellen 37 Slimme helpers 38 De stille volger 39 De pratende bloempot 40 Het ontspanningsmaatje 41 De slimme medicijnassistent 42 De verbinder 43 Weetjes en zo 44 Marga’s Verhaal Ingrid (54) vertelt openhartig over de grote veranderingen en uitdagingen in haar leven. Ook spraken we onze Portugese medewerkers: zij verlieten hun land voor een nieuwe toekomst bij ons. Hoe beleven zij deze verandering? 3 36 Marga | 5
"Voor andere mensen is het circusleven heel interessant. Voor ons was het heel normaal” Op 20 mei 1978 speelde circus Bongo de allereerste voorstelling. Vanaf die dag reisden Ben en Tine Diks, ouders van de toen 5-jarige Tamara, door heel Nederland en België om voorstellingen te geven. “Voor andere mensen is het circusleven heel interessant. Voor ons was het heel normaal”, vertelt Tamara. “Mijn vader en moeder deden een act met messenwerpen. Daarna stond mijn moeder gewoon de aardappels te schillen hoor. Als je daarin opgroeit is het heel normaal. De keerzijde is wel dat je snel zelfstandig wordt.” “Mijn vader en moeder hebben de keuze gemaakt om ons bij familie onder te brengen als ze op reis waren met het circus. Op de leeftijd van negen jaar ging ik naar een kostschool in Arnhem. Dat was een kostschool voor 'kinderen van de reis': van de kermis, scheepvaart of het circus. Er kwam voor mij rust en regelmaat. De lagere school was intern en het voortgezet onderwijs was buiten de kostschool. Ik heb daar de mooiste tijd van mijn leven gehad. Mijn ouders vonden het belangrijk dat we naar school gingen en konden sporten. En dat we daarna zelf de keuze konden maken of we het circus in wilden.” “Ik ben diegene die het hardste riep dat ik geen circusdirecteur wilde worden. Op 14-jarige leeftijd sloot de kostschool en fuseerde met Nijmegen. De leiding was druk met zichzelf, waardoor ze de grip op de puberende kinderen verloor. Toen werd het voor mij nog leuker: via de regenpijp omhoog klimmen om 3.00 uur ’s nachts. Een keer keek ik naar rechts, zat mijn broer op de andere regenpijp! Dat was het keerpunt voor mijn vader. Hij zei: ‘Ik geef jou twee keuzes, of je gaat het nu serieus nemen of je gaat nu je koffer pakken en komt in het circus werken.’ Toen heb ik gezegd: ‘Kom mij maar halen’. In gesprek met Tamara Diks (50), directeur van Circus Bongo, ontdekken we hoe verandering verweven is met de kern van het circusbestaan. Niet alleen in de vernieuwende shows, maar ook in het steeds weer opbouwen op nieuwe locaties. Circus Bongo is een theatercircus dat al meer dan 45 jaar bestaat en wordt door kenners een pareltje onder de circussen genoemd dankzij de nostalgische woonwagens: juwelenkistjes op wielen. Iedere Marga interviewen we een cliënt. Mevrouw Diks doet in deze Marga haar verhaal. Cliënt aan het woord 6 | Marga
“Ik ben diegene die het hardste riep dat ik geen circusdirecteur wilde worden" Marga | 7
Ik ben vanaf toen het circus ingegaan en nooit meer weggegaan. Tegen mijn kinderen heb ik altijd gezegd: ‘Haal meer diploma’s dan je moeder.’ Maar, veel grootheden hadden geen diploma’s. Als je een doel voor ogen hebt, dan kom je er wel. Misschien doe je er alleen iets langer over.” Van maart tot november was Bongo op tournee. Tamara: “We zetten de circustent dan ergens neer, maakten reclame en deden de kassa open. En dan maar zien hoeveel bezoekers er kwamen. We merkten dat de opkomst minder werd en zochten meer zekerheid. Corona kwam er ook nog overheen, toen werd het nog moeilijker. Daarbij kwam dat ik het bericht kreeg dat ik ongeneeslijk ziek ben. Toen hebben we tegen elkaar gezegd, we doen alleen nog maar voorstellingen op uitkoopbasis. Bedrijven huren ons dan in voor een vast bedrag.” Geëmotioneerd vertelt Tamara dat er door haar ziekte veel is veranderd. Ze heeft verschillende longziektes en een leverziekte. “Mijn levenspassie is mij ontnomen. En daar ben ik best boos over. Daarom ben ik er heel trots op, dat mijn kinderen willen dat Circus Bongo blijft bestaan. In oktober zijn zij toegetreden tot de directie van het circus. Bongo is springlevend, maar op de manier zoals het nu is. Het menu is veranderd. Het circus is het kind van mijn vader en mijn moeder en nu ook mijn kind. Daar moet je voor zorgen. Ik heb altijd mensen blij gemaakt in het circus. En ik wil dat dat voortleeft. Als je naar het circus gaat, vergeet je even alle ellende die het leven met zich meebrengt.” “Ik heb drie maanden in Pronsweide op afdeling revalidatie gezeten. Daar heb ik veel geleerd over hoe om te gaan met mijn ziekte. Dan ga je naar huis, ben je 47 jaar en loop je achter een rollator. Mijn bed staat in de woonkamer en ik krijg iedere dag thuiszorg. Ik probeer positief te blijven en het leukste ervan te maken. Er is ook een voordeel aan mijn ziekte: het overkomt alleen de beste. En ik ben de beste! Ik heb ook dagen dat ik onder mijn dekbed lig hoor. Op het moment gaat het redelijk. Mijn vader zei vroeger altijd: ‘Elke dag is een cadeautje en jij bepaalt welk papiertje eromheen moet.’” Ondanks de vele veranderingen die het circus heeft doorgemaakt, worden verleden en nostalgie in ere gehouden. Bongo heeft nog steeds de karakteristieke blauw met witte woonwagens in de huiskleuren van het circus. En het rode pluche, het klatergoud en het houtsnijwerk bij de artiesteningangen. Tamara: “Eén van de grotere artiesteningangen hebben we verkocht aan Duitsland. Als ik die foto’s zie denk ik: ‘Dit is wel het handwerk van mijn vader.’ Artiesten gaan erin en uit, die zorgen nog steeds voor lachende kinderen.” • “Elke dag is een cadeautje en jij bepaalt welk papiertje er omheen moet” 8 | Marga
‘ Als je steeds dezelfde weg kiest, kom je vooral je eigen voetstappen tegen. gesproken mooi Marga | 9
Team technologische zorgvernieuwing In deze editie lopen we een dag mee met Lisa Otten (25), medewerker zorgtechnologie. Lisa werkt dagelijks met technologische oplossingen die cliënten helpen om de regie over hun eigen leven te behouden en veilig en zelfstandig thuis te blijven wonen. Lisa heeft veel contact met medewerkers over het inzetten van zorgtechnologie. Vandaag neemt ze ons mee op pad. Start van de dag Om 7.30 uur gaat de wekker. Ik sta op en maak me klaar. Ontbijt? Een broodje met kaas en een kop thee, lekker simpel. Na het eten vertrek ik naar mijn werk. Vaak ga ik met de auto, want gedurende de dag verander ik nog wel eens van locatie. Teamoverleg Om 9.30 uur heb ik een overleg met mijn team technologische zorgvernieuwing. Sinds kort hebben we officieel een team en is het uitgebreid met twee junior projectleiders. Voorheen waren we met z’n drieën, maar nu we met vijf zijn kunnen we makkelijker overleggen en ideeën uitwisselen. Tijdens ons teamoverleg bespreken we onder andere de lopende projecten. Zelf werk ik aan een project met slim incontinentiemateriaal. Hiervoor loopt momenteel een pilot op Beth San en Willebrordhof. Start op kantoor in Groenlo Vandaag start ik mijn werkdag op de Barkenkamp in Groenlo. Ik begin met het bijwerken van mijn mail en bekijk de binnengekomen aanvragen voor zorgtechnologie. Via de uitleenbieb in LIV kunnen medewerkers een product aanvragen dat aansluit bij de behoeften van hun cliënten. Gisteren heb ik al gebeld met een afdeling om een passende oplossing te vinden voor een cliënt met onrust. Vandaag stuur ik hiervoor de Inmu Relax op. Dit is een klein, rond kussentje dat bij beweging zacht trilt en geluid maakt, wat de cliënt rust kan geven. Een mooie kleine verandering die veel verschil kan maken. 7.30 8.30 9.30 Lisa Otten 10 | Marga
Informatiemarkt in Beth San Vanmiddag staat de informatiemarkt op de planning. Collega’s, cliënten, familie van cliënten en andere geïnteresseerden kunnen vrijblijvend langskomen om vragen te stellen of zorgtechnologie uit te proberen. De markt is opgezet in samenwerking met Technologie & Zorg Academie (TZA) en de aandachtsvelders van de locatie. We hebben allerlei hulpmiddelen bij ons, zoals de Somnox, VRelax en Tessa. Deze producten laten zien hoe technologie kan helpen in de zorg. De informatiemarkt is laagdrempelig, zodat iedereen zich welkom voelt om iets nieuws te ontdekken. Opruimen en evalueren Om 16.30 uur is de informatiemarkt afgelopen en beginnen we met opruimen. We nemen kort de tijd om samen te evalueren: hoe is het gegaan, waren er veel bezoekers, en wat kunnen we misschien anders doen bij een volgende keer? Het is fijn om de dag zo af te sluiten en te horen wat goed werkte en wat beter kan. Uitleg VRelax op locatie Na het teamoverleg wandel ik naar De Molenberg om een collega uitleg te geven over de VRelax. Ik bespreek hoe het product werkt, wanneer het handig is om het te gebruiken en wat te doen bij storingen. De VRelax is een VR-bril die kan helpen om cliënten tot rust te brengen. We hebben twee brillen beschikbaar in onze roulatieservice. Elk team kan de bril vier weken uitproberen. Via de uitleenbieb in LIV kun je een reservering maken. Einde werkdag Rond 17.00 uur zit mijn werkdag erop, en rijd ik naar huis. Ik woon nog bij mijn ouders, meestal staat het eten al klaar wanneer ik thuiskom. Hoewel ik graag op mezelf zou willen wonen, is dat met de huidige huizenmarkt helaas lastig. Maar die verandering hoop ik in de toekomst zeker te maken. Vandaag eten we wraps. Eén van mijn favoriete maaltijden! Pauze Het tijdstip van mijn pauze verschilt per dag. Afhankelijk van de planning. Meestal eet ik samen met collega’s in de lunchruimte, wat altijd gezellig is. Of maak ik een wandeling met het team. Vandaag eet ik twee boterhammen, een banaan en drink een cup a soup. Bijpraten met vrienden Na het eten heb ik afgesproken met twee vrienden om gezellig bij te kletsen. Voor de verandering zijn we gaan bowlen. Mijn uitstekende bowling-skills hebben gezorgd voor een eerste plek…van beneden naar boven ;-). Maar het was toch een leuke afsluiting van de dag en een goede manier om even los te komen van het werk. Avondroutine Om 23.00 uur is het tijd om de dag af te ronden. Ik ga douchen, poets mijn tanden en scroll nog even op mijn telefoon. Daarna is het tijd om te slapen, zodat ik morgen weer fris kan beginnen. 13.00 16.30 11.00 12.15 17.00 20.00 23.00 Mijn bowling-skills Uitleg VRelax op locatie De Tessa Informatiemarkt in Beth San Marga | 11
allerlei “Kijk altijd naar de dingen, die wel lukken op een dag” Alita begint in oktober 2019 vol enthousiasme bij Marga Klompé op de afdeling observatie/kortdurende zorg. In maart 2020 breekt de coronapandemie uit en wordt haar afdeling een corona cohortafdeling. Ondanks haar astma voelt ze zich veilig op haar werk. In december 2020 krijgt ze zelf corona. Wat begint met milde symptomen, verandert snel in een ziekenhuisopname van elf dagen. Vooral het langdurige verlies van haar kortetermijngeheugen en het overprikkeld zijn, raakt haar diep: “Het meest confronterende was dat mijn man Eddie een briefje ophing met: ‘Niet met koken beginnen.’ Het voelde alsof ik mezelf kwijt was.” “Mijn 2-jarig post-COVID-revalidatietraject was zwaar en omdat ik steeds weer een andere klacht kreeg, leek het soms eindeloos. Zelfs een kleine wandeling bracht obstakels met zich mee. Ik was bang om bekenden tegen te komen en rare dingen te zeggen, ik ontweek elke blik. Eddie was en is mijn rots in de branding maar ook mijn familie, vrienden en mijn collega's speelden een belangrijke rol in mijn herstel. In september 2021 keerde ik aarzelend terug naar mijn werk om te re-integreren tot maart 2023. Mijn ziekte en herstel zorgden ervoor dat ik mijn werk nog betekenisvoller vond dan voorheen. Ik kan me nu nog beter verplaatsen in anderen. Uiteindelijk voelde ik me pas na ruim twee jaar weer mezelf; zelfs mijn astma bleek, tot de verbazing van de artsen, verdwenen. Mijn grootste les uit deze tijd? Vier de kleine overwinningen, de dingen die wél lukken. Elke dag gebeurt er wel iets moois om te vieren!”, aldus Alita. Stage lopen in Gambia Na vijftien jaar als kapster te hebben gewerkt, besloot Keshia haar leven een nieuwe richting te geven en koos voor de zorg. “Ik werk nu bij de Vredense Hof in Winterswijk en ben begonnen met de opleiding Verpleegkundige niveau 4. Werken in de zorg geeft me enorm veel voldoening. Het is fijn om een stabiele factor te zijn voor mensen die het kunnen gebruiken. Vanuit mijn opleiding mag ik een bijzondere stap gaan zetten: ik ga stage lopen in het Bansang Hospital in Gambia. Ik krijg de kans om met een kleine groep kennis te delen in dit ziekenhuis. Toen ik van deze mogelijkheid hoorde, wist ik direct dat ik dit wilde doen. Het herinnert me aan de tijd dat ik als jonge kapster op een cruiseschip werkte en een stukje van de wereld zag. Nu krijg ik die kans opnieuw, maar dan om mensen te helpen in de zorgsector. Uiteraard vind ik het ook spannend.” De stage duurt twee weken, waarin Keshia op verschillende afdelingen ondersteuning zal bieden. “De zorgverleners in Gambia hebben veel minder middelen dan wij. Ik hoop te leren hoe je met beperkte middelen toch goede zorg kunt bieden. Ook het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) in Winterswijk is in dezelfde periode actief in Gambia. Aan het einde van de stage gaan we onze krachten bundelen.” Om het Bansang Hospital extra te steunen, heeft Keshia een 'Go Fund Me'-pagina opgezet. Familie en vrienden hebben ruimhartig gedoneerd en met dit geld zijn materialen gekocht die inmiddels onderweg zijn naar Gambia. "Het is een geweldige kans om mensen te helpen en iets waardevols bij te dragen!”, aldus Keshia. Vier de kleine overwinningen 12 | Marga
Verandering van uiterlijk Elke twee jaar duiken de collega’s uit deze fotoserie terug in de tijd. Tijdens de Slag om Grolle stappen ze in een ander tijdperk en veranderen letterlijk van uiterlijk: van magische hekserij tot gewonde van een veldslag. Wat begon als een spontane deelname is voor velen uitgegroeid tot een vaste traditie waarin ze het verleden tot leven brengen. Over Slag om Grolle De Slag om Grolle is een groot evenement in Groenlo dat teruggaat naar het jaar 1627. Mensen uit verschillende landen spelen de oude strijd na tussen de Staatse en Spaanse troepen. Ze dragen historische kleding, wonen in tenten en vechten met nepwapens. Groenlo verandert in een dorp uit de 17e eeuw, waar bezoekers rondlopen en zien hoe het leven van toen was. Marga | 13
René Is 60 jaar en werkt als bhv-instructeur bij Marga Klompé “Tijdens de Slag om Grolle stap ik in een compleet andere wereld, die van beschermheer, of zoals we hem ook wel noemen, ‘de pooier’. Samen met mijn buurt duik ik terug in de geschiedenis van Groenlo als onderdeel van ‘De dames van plezier’. Het mooie aan dit evenement is dat je alles achterlaat: geen telefoon, geen moderne afleidingen, alleen elkaar en de historie. Sinds een paar jaar ben ik ook coördinator binnenstad en regel ik alles rondom het evenement. Je zit er middenin, en daarom wil je meedoen. Die terugkeer, de verandering, naar de basis zonder technologie, zorgt ervoor dat je je meer verbonden voelt met elkaar en de geschiedenis echt herbeleeft. Het is alsof je echt voor heel even in een ander tijdsperk leeft.” 14 | Marga
Mariëlle Is 45 jaar en werkt als verpleegkundige in De Molenberg “Het begon allemaal per toeval. In 2017 deden onze kinderen mee en voor we het wisten, waren mijn man en ik ook overgehaald door de buren. We begonnen als gewone burgers. Dit jaar doen we voor het eerst mee met een nieuw thema ‘Toverije’, hekserij uit die tijd. Wat begon als iets kleins, is uitgegroeid tot een vaste traditie waarin we samen teruggaan naar een compleet andere tijd. De Slag om Grolle brengt ons ver weg van het dagelijks leven en laat ons ervaren hoe het vroeger was. Die overgang, van het heden naar een andere wereld, maakt elke keer weer indruk.” Marga | 15
André Is 59 jaar en werkt als manager Finance, Control en Bedrijfsvoering “Tijdens de Slag om Grolle stap ik in de rol van een gewonde soldaat. Elke keer opnieuw word ik als gewonde van het slagveld op een platte kar gelegd, door verschillende straten gereden en met spoed naar het hospitaal gebracht. We spelen een compleet historisch ziekenhuis uit de 80-jarige oorlog na, met operaties zoals amputaties, het verwijderen van kogels, aderlating, staar steken, maar ook de geboorte van een kind. Onze groep is inmiddels uitgegroeid tot een hechte club van zo’n 30 mensen. Dit jaar is de derde keer dat ik meedoe en het blijft een unieke ervaring. Het voelt alsof je voor even helemaal teruggaat naar die tijd van toen. Die overgang, de verandering van het alledaagse naar een wereld waarin je de geschiedenis herbeleeft, brengt een bijzondere energie met zich mee.” 16 | Marga
Mirjam Is 57 jaar en werkt als woonbegeleider in De Molenberg “Ooit begon ik met wat hand-en-spandiensten, maar inmiddels ben ik volledig onderdeel van de groep ‘De Schutterij’. De Schutterij schept orde in Groenlo en biedt hulp aan de Spanjaarden. We laten zien hoe gewone burgers leefden tijdens de Spaanse bezetting van Groenlo. Samen brengen we het dagelijks leven van toen in beeld, compleet met een elitekamer voor de korporaal en het deftige volk. De spullen verzamelen we van de kringloop of krijgen we. Wat begon als een kleine groep is uitgegroeid tot een hechte club van 23 volwassenen en een aantal kinderen. Dit jaar doe ik voor de negende keer mee. Het mooiste is dat we dit samen doen, als één geheel. We voelen ons echt verbonden met elkaar.” Marga | 17
De toekomst van de ouderenzorg achtergrond Van landelijke uitdagingen naar regionale aanpak 18 | Marga
Peter: “Zelfredzaamheid en eigen regie vindt Marga Klompé heel belangrijk. Mensen wíllen ook steeds langer thuis blijven wonen. Maar het is een complex verhaal. Veel huizen zijn niet geschikt voor hulpbehoevende ouderen, daarnaast worden er veel te weinig huizen gebouwd. En de mantelzorgondersteuning is ook nog niet goed ingericht.” “Er zijn verschillende onderzoeken gedaan naar de groeiende zorgvraag in onze regio. De vergrijzing bereikt tussen 2030 tot 2040 zijn hoogtepunt en blijft dan nog een aantal jaren op dit hoge niveau. Als we op de manier blijven werken zoals we nu doen, hebben we dan veel extra mensen nodig om zorg te verlenen. En die zijn er niet.” “Het is een uitdaging waar we voor staan waarin we mooie kansen kunnen pakken. Als iedereen het belangrijk vindt dat we goed voor onze ouderen blijven zorgen, dan gaan we dit samen oplossen. Het is belangrijk dat gemeentes faciliteren in woningen en gemeentelijke voorzieningen en dat we regionaal optrekken. En dat we samen initiatieven bedenken en gaan uitproberen.” Het concrete antwoord op dit vraagstuk weet Marga Klompé nog niet, maar stilzitten doen we zeker niet. “Het is zelfs een vraagstuk waar al jaren aan wordt gewerkt,” vertelt regiomanager Joris Schuurmans. “We zien de populatie van cliënten veranderen. Er wordt tegenwoordig veel meer gevraagd om keuzevrijheid, autonomie en eigen regie. De oudere generatie dacht: ‘Jij hebt ervoor geleerd en jij weet wat goed voor mij is’. De nieuwe generaties zijn anders opgevoed en hebben andere eisen.” Dit is voor corona al aanleiding geweest om anders te kijken naar werkprocessen. De arbeidskrapte waar we op dit moment mee te maken hebben, versnelt dit proces. Kleinschalig wonen was bijvoorbeeld heel lang een goede formule. Met de komst van de grote groep ouderen is het moeilijk om dit overeind te houden. In kleinschaligheid doen medewerkers alle voorkomende werkzaamheden, ook de was en koken bijvoorbeeld. We willen onderscheid gaan maken tussen zorg- en niet-zorgtaken. Want voor de nietzorgtaken kunnen we nog wél mensen vinden. We gaan het werk zo verdelen dat we én efficiënt werken én dat je gaat doen waarvoor je bent opgeleid. We gaan met de medewerkers open in gesprek: vertel eens, waar word je blij van?” “Aan het netwerk van de cliënt gaan we de vraag stellen: wat kunt u nog betekenen voor uw naaste? Deze concrete afspraken gaan we vastleggen. Zodat zo lang mogelijk de professionele zorg uitgesteld wordt. En als familie geen tijd heeft of aan de andere kant van het land woont, dan gaan we kijken naar de mogelijkheden en niet naar de onmogelijkheden. Door bijvoorbeeld naar het sociale netwerk van vroeger te kijken. Daarnaast gaan we werkprocessen efficiënter inrichten. Iedere keer stellen we daarbij de vraag: wat kan technologie daarin oplossen? Denk aan beeldzorg op afstand. Alle tijd die je hiermee bespaart, kunnen we ergens anders voor inzetten.” • “Er wordt tegenwoordig veel meer gevraagd om keuzevrijheid, autonomie en eigen regie” Hoe maken we de ouderenzorg klaar voor de toekomst? Een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vergrijzende bevolking, toenemende zorgvraag en complexe politieke keuzes maken het noodzakelijk om vooruit te kijken en oplossingen te vinden die passen bij de huidige en toekomstige behoeften. Zijn verpleeghuizen nog van deze tijd? Zou de zorg meer thuis plaats moeten vinden? We vroegen het aan bestuurder Peter Meulenberg en regiomanager Joris Schuurmans. Marga | 19
actief Op 11 januari 2024 bestond Marga Klompé 25 jaar. Samen met collega's, cliënten en vrijwilligers hebben we dit jubileum groots gevierd. Voor bewoners werd op locatie een feestweek georganiseerd met leuke activiteiten. Van een roofvogelshow bij 't Talma tot een prachtig optreden van Willeke Alberti in De Molenberg. Een terugblik op een week vol mooie momenten. FEESTWEEK JUBILEUM BEWONERS 4 3 1 20 | Marga
1. Roofvogelshow 2. Optreden van Willeke Alberti 3. Kunstwerken maken 4. Beautyochtend 5. Verf smijten 6. Muzikale middag 7. De ballonnenman 8. Wellness-ochtend 9. Djembé sessie 7 8 6 9 5 2 Marga | 21
Ochtend Collega's die in de avond moesten werken genoten in een intieme setting van een energieke djembé sessie, goochelaar en complimentenmeisjes. Middag Ruim 400 vrijwilligers bezochten een theatershow en konden daarna op het festivalterrein elkaar ontmoeten onder het genot van een drankje. JUBILEUM FESTIVAL COLLEGA'S & VRIJWILLIGERS - 1 JUNI 2024 - 22 | Marga
Avond De foodtrucks stonden klaar om alle collega’s te voorzien van heerlijke gerechtjes. Na een korte opening werd de eerste polonaise ingezet en kon het feest beginnen. Marga | 23
Veranderingen Wim Ruesink heeft vele jaren met liefde bij het dagcentrum van Pronsweide gewerkt. Hij geniet nu van zijn welverdiende pensioen. In zijn vrije tijd zet hij zijn passie voor schrijven voort. Speciaal voor ons klimt Wim iedere Marga op de praotstoel en deelt hij zijn overpeinzingen met ons. Ik ben niet zo van veranderingen, sterker nog, ik zie er enorm tegenop. Als ik een paar nieuwe hardloopschoenen nodig heb, wil ik altijd weer dezelfde. Maar die zijn dan niet meer te krijgen; er is dan weer een nieuwer model dat toch net weer iets anders zit. Ook wil ik het liefst weer dezelfde trui als dat oude, compleet versleten exemplaar. Wat te denken van een nieuwe bril die er binnenkort moet komen, met andere glazen, ik zie er nu al tegenop. Maar vertrouwd zijn met iets waar je het liefst geen afstand van doet, dat zit sowieso in mij. Dik vier decennia bij dezelfde werkgever en even zolang bij dezelfde vrouw. Ik ben ook mijn hele leven supporter van dezelfde voetbalclub en ga het liefst elk jaar naar dezelfde vakantiebestemming. Ik lees ook altijd nog de papieren versie van de Marga in plaats van de digitale. Ook aan de autogarage, zorgverzekeraar, energieleverancier en het dagblad toon ik loyale trouw. “Pa, je moet overstappen, want het scheelt je veel in de maand en je krijgt ook nog gratis een...” Dat krijg ik vaak te horen van mijn kinderen. Ik beargumenteer dan mijn keuzes en meld dan ook dat gratis niet bestaat; er is altijd iemand die de rekening betaalt. Anderen zijn verbaasd dat ik mijn werkgever Marga Klompé altijd trouw ben gebleven: “Je kunt toch weleens wat anders zoeken, goed voor je.” Ik verdedig mij dan vaak door te zeggen dat er binnen mijn werk genoeg veranderingen zijn waar ik voor opensta. Gelukkig is dat ook binnen Marga Klompé mogelijk, anders had ik immers als verzorgende dit nu niet geschreven. Datzelfde geldt voor de interieurverzorgster die ook gymnastiek aan ouderen geeft en de verzorgende die graag bijspringt in het restaurant, allebei binnen onze stichting. Kortom, veranderingen kun je ook dicht bij zoeken. Begin eens om tijdens de lunchpauze niet op je vaste plek te gaan zitten, maar twee stoeltjes verder. Verandering van spijs doet eten.• 24 | Marga
Groot, klein, met een lach of een traan. We beleven veel bijzondere momenten met onze cliënten. MO MEN TEN MOOIE Marga | 25
Echtpaar Brethouwer woont samen in Beth San in Aalten. Na 48 jaar mocht Wim Brethouwer(77) weer de crossbaan op, een droom die werkelijkheid werd. Mevrouw Brethouwer(83) vertelt: meneer Brethouwer Het moment van 26 | Marga
“Wim ontdekte zijn liefde voor motorcross tijdens zijn werk bij de Vredestein bandenfabriek. Samen met zijn broer deed hij mee aan talloze wedstrijden. Wim achter het stuur, zijn broer in de zijspan. Ze waren fanatiek en wilden altijd winnen. Vaak ging dat goed, maar in oktober 1976 ging het helemaal mis. Ze kwamen ten val en een andere deelnemer reed met zijn wiel in Wim’s nek. Het was het einde van zijn motorcrossavontuur. Hij heeft hier nog altijd erg veel moeite mee. Toen Joke Meinen mij vroeg of het een leuk idee zou zijn om Wim te verrassen met een ritje op de crossbaan tijdens de Zwarte Cross, wist ik meteen: dit zou hij geweldig vinden. Ik heb het al die tijd stil moeten houden, wat niet makkelijk was. Eenmaal op de Zwarte Cross konden we Wim eindelijk het grote geheim vertellen: na 48 jaar mocht hij weer de crossbaan op. Hij kon het nauwelijks geloven. En wat vond hij het fantastisch! Hij vertelde dat hij de hele rit heeft genoten. Ze hebben alles gefilmd, zodat we dit bijzondere moment altijd kunnen herbeleven. Daar zijn we enorm blij mee.” “Hij kon het nauwelijks geloven. En wat vond hij het fantastisch!” Marga | 27
Mevrouw Michielsen (87) woont in Ambthuis in Bredevoort. Samen met haar dochters heeft ze gekampeerd op Camping Beth San. Haar dochter Jifke vertelt: mevrouw Michielsen Het moment van 28 | Marga
“Het maakt ons blij om te zien hoe onze moeder volop geniet” “Twee jaar geleden kreeg onze moeder de diagnose ziekte van Alzheimer. Langzaam vervagen voor haar alle herinneringen die we samen hebben gemaakt. Maar dat houdt ons niet tegen om nieuwe herinneringen te maken. Toen we een foto van een rode Volkswagen bus naast haar tv zagen staan, beseften we dat we nog één keer samen op avontuur wilden, net als vroeger. We vonden precies zo’n zelfde rode bus, genaamd ‘Grandpa’. En we namen onze moeder mee naar Camping Beth San. Daar sliep ze met een van ons in het busje, terwijl de ander in de tent lag. Onze broer kwam ook langs. Hij sliep één nacht in het bovenbed van de camper, wat soms voor onrust zorgde. Als hij zich omdraaide, wiebelde de camper en zat mam meteen rechtop in bed! We begonnen de dag met verse broodjes en koffie in de zon. Daarna een wandeling door de tuin, spelletjes spelen en herinneringen ophalen aan onze vakanties van vroeger. Mam luisterde met plezier en af en toe kwam er zelfs iets naar boven wat ze nog wel wist. Na de eerste nacht keek ze ons aan zei telkens weer: ‘Oh, wat vind ik het leuk!’ Voor ons is dit een nieuw, kostbaar moment met mam. Een herinnering die ons nog lang zal bijblijven.” Marga | 29
het wijze woorden “Mensen kunnen en willen wel veranderen, maar willen niet veranderd worden” 30 | Marga
Vrijwilligers in de schijnwerpers Het leven van vrijwilligers Dries en Marjan staat bol van veranderingen. Dries van ‘t Slot (78) en Marjan van Dijl (76) wonen sinds anderhalf jaar in Aalten en doen vrijwilligerswerk bij hun overburen, Stegemanhof, in Aalten. Burendag brengt globetrotters naar Stegemanhof Ze hebben op verschillende plekken gewoond, waaronder Lelystad, Zuid-Limburg, België en Frankrijk. In hun werkzame leven was Dries onder meer wethouder en Marjan had een winkel in vintagekleding en later een atelier/galerie. Na hun pensionering besloten Dries en Marjan naar Frankrijk te verhuizen. Maar twee jaar geleden, na zestien jaar in Frankrijk, besloten ze terug te keren naar Nederland. “We kenden de Achterhoek en Twente als een mooie streek door onze bezoekjes aan de camping in Twente, waar onze dochter altijd stond,” vertelt Dries. “We gingen vanuit Frankrijk een aantal bezichtigingen doen. Toen we dit appartement in Aalten zagen, wisten we allebei meteen: dit wordt het.” Op Burendag in de Geurdenstraat kwamen ze in gesprek met welzijnscoördinator Joke Meinen, die hen enthousiast maakte voor vrijwilligerswerk. Niet veel later werden ze maatjes van bewoners van Stegemanhof. Voor Marjan is het werk heel waardevol: “Iets kunnen betekenen voor anderen door te luisteren, een bakkie koffie buitenshuis te drinken of mee te gaan bij een ziekenhuisbezoek, het zijn zulke dankbare dingen.” Ook Dries geniet van het vrijwilligerswerk: “De bewoner en ik worden er allebei blij van: een fotoalbum bekijken en de verhalen erbij aanhoren, zo belangrijk. Meegaan naar de markt voor een lekker visje, of om een bosje bloemen te halen. Ook eten we af en toe zelf in de Stegemanhof, altijd gezellig met een leuk praatje erbij.” Ze voelen zich inmiddels volledig thuis in Aalten en zijn betrokken bij verschillende lokale activiteiten. “We hoeven voorlopig ook niet op vakantie,” zegt Dries met een glimlach. “Er is hier in de omgeving nog zoveel te zien voor ons. We gaan graag naar musea en fietsen en wandelen veel. Toen we na vijftien jaar uit Zuid-Limburg vertrokken, zeiden onze buren: jullie zijn als Hollanders hier gekomen en gaan als Limburgers weg. Inmiddels voelen we ons al een klein beetje Achterhoeker.” Dries en Marjan hebben altijd opengestaan voor veranderingen, en ook in Aalten passen ze zich moeiteloos aan. Het Achterhoekse dialect verstaan ze wel, maar spreken lukt nog niet helemaal. “Maar,” zegt Dries, “als je goed luistert, hoor je altijd wat iemand bedoelt.”• Marga | 31
OP LOCATIE In iedere editie van Marga lichten wij een locatie uit. Dit keer is Marga op locatie bij 18 medewerkers 1 leerling 67% is man 82 de gemiddelde leeftijd is 44 is de gemiddelde leeftijd 89% vrouw 11% man 33% is vrouw 12 bewoners 32 | Marga
WILLEBRORDHOF 1975 Bouwjaar voormalig schoolgebouw 2024 Geopend door Marga Klompé in februari is de uitbouw met nieuwe vleugel gerealiseerd 2023 12 woningen voor ouderen met intensieve lichamelijke zorgbehoefte Marga | 33
1. Binnentuin 2. Studio 3. Hoofdingang 4. Gezamenlijke ruimte 4 1 3 2 34 | Marga
We zien en horen allemaal om ons heen dat het steeds meer een puzzel wordt om de zorg overeind te houden, ook Marga Klompé heeft hier mee te maken. Mede daarom hebben we in februari 2024 onze nieuwe locatie Willebrordhof in Aalten geopend. In deze locatie wordt gepionierd met innovatieve oplossingen om de zorg toekomstbestendig te krijgen. Voormalig schoolgebouw In het voormalige schoolgebouw aan de Willebrordstraat in Aalten zijn twaalf woonplekken gerealiseerd voor ouderen die op lichamelijk gebied intensieve zorg nodig hebben. Ruime gangen, grote gemeenschappelijke ruimtes en een prachtige tuin. De Willebrordhof ligt op steenworp afstand van zorglocatie Beth San, waar de bewoners van de Willebrordhof heen kunnen voor onder meer ontspanningsactiviteiten en Marga's Grand Café. Veranderingen staan centraal Willebrordhof is ontworpen met het oog op de groeiende uitdaging van een vergrijzende bevolking en het beperkte aantal zorgprofessionals. We pionieren op kleine schaal en onderzoeken met welke innovatieve oplossingen toekomstbestendige zorg georganiseerd kan worden. We zetten sterk in op zelfredzaamheid van de bewoner, met ondersteuning van naasten en mantelzorgers. Professionele zorg wordt verleend wanneer dat echt nodig is, vergelijkbaar met de zorg die men thuis zou ontvangen. Dit wordt aangevuld en ondersteund door zorgtechnologie. Projectleider Meike vertelt: “Onze slogan is: ‘Samen zelfstandig wonen’. We streven naar zoveel mogelijk zelfredzaamheid van de cliënt. Wat nog lukt, doet de cliënt zelf. Wat niet meer lukt, leren we opnieuw aan met (technologische) ondersteuning. Daar waar zelfredzaamheid niet meer mogelijk is, kijken we naar samenredzaamheid. Dit doen we met hulp van het netwerk van de cliënt. Wonen en werken in Willebrordhof vraagt om een andere woon- en werkcultuur, waarin welzijn de rode draad vormt. We geloven dat door in te zetten op welzijn, we andere hulpvragen kunnen voorkomen.” Technologie de rode draad Verzorgende Wilma werkte eerst in Beth San en heeft de overstap gemaakt naar Willebrordhof: “Ik zie ook wel dat het steeds moeilijker wordt de zorg op de traditionele manier aan te bieden. Hier werken is een echte uitdaging en je moet zelf steeds scherp zijn om de beoogde doelen te halen. Technologie speelt een belangrijke rol. We hebben geen sleutelbos meer, alles gaat via pasjes en we rapporteren via de iPhone. Technologie wordt ook voor de bewoners ingezet, hun woonruimte gaat open middels een tag (slimme sleutel). Ze hebben een afstandsbediening waarmee ze de gordijnen kunnen openen en sluiten of de airco aan kunnen zetten. Ook zijn er optische sensoren aanwezig in de woning die signalen afgeven wanneer een bewoner zorg nodig heeft.” Zorg zoals thuis Zorgmedewerker Ellen vult aan: "Je moet ons zien als een thuiszorg die de planbare zorg doet. De bewoners leven in een soort van woongroep. Niet alles wat aan hulpvragen binnenkomt is direct voor ons. Dit is voor ons ook nieuw en wennen natuurlijk. Welzijn, technologie, naasten en informele zorg komen eerst, daarna pas wij. We hebben tal van vrijwilligers, voor onder andere muziek en bewegen. Prachtig dat deze mensen zich voor de bewoners inzetten op deze nieuwe locatie. Natuurlijk blijven we een groot zorghart hebben en dat is ook een valkuil. Maar, iemand bijvoorbeeld troosten of een gesprek aangaan blijven we altijd doen. We hebben een bewoner die elke avond door de partner naar bed wordt gebracht. Deze partner doet daarnaast ook nog veel, zoals de was. Een mooi voorbeeld van wat we graag zien. De verwachtingen van wonen in een verpleeghuis worden anders. Het is een proces waar we in zitten. En dat kost tijd. We hebben laatst een toetsingsmoment gehad met alle betrokkenen, met als uitgangspunten: waar staan we, waar willen we heen en hoe gaan we dat doen? Ook nieuw is dat we vooraf een bewonersprofiel hebben opgesteld: wie is geschikt om hier te komen wonen, is er een vangnet en hoe zelfstandig is iemand? De opmerking ‘Dat kan helemaal niet wat ze daar in de Willebrordhof willen’, was een opmerking die we meerdere malen hoorden. Nou, we gaan het gewoon doen en laten zien dat als iedereen erachter staat het wel kan. Het is bittere noodzaak”.• “Natuurlijk blijven we een groot zorghart hebben en dat is ook een valkuil” Marga | 35
verhaal Marga’s Geboren en getogen in Aalten, kreeg Ingrid het verlangen om de wereld buiten de Achterhoek te verkennen. Tijdens haar studententijd verruilde ze het vertrouwde dorp voor het bruisende Nijmegen, waar ze Engels ging studeren aan de universiteit. Al snel ontdekte ze dat deze studie niet bij haar paste. Ze koos een andere weg en werkte jarenlang als secretaresse in Nijmegen. Ze genoot van het stadsleven maar voelde ook het gemis van haar familie. Op haar 33ste besloot ze terug te keren naar Aalten. Die stap bleek een keerpunt in haar leven. Terug in haar geboortedorp ging Ingrid, naast haar werk als secretaresse, aan de slag als vrijwilliger bij Beth San in Aalten. Dit werk beviel haar zo goed, dat ze besloot het roer opnieuw om te gooien. Ze begon aan een opleiding in de zorg en liep stage bij Beth San. Het was een pittige periode, niet alleen vanwege het harde werken, maar ook financieel. Ze belandde zelfs in de bijstand. “Het was het allemaal dubbel en dwars waard”, aldus Ingrid. Na tien jaar in de gehandicaptenzorg te werken, sloeg het noodlot toe. Ingrid werd ziek en belandde in een periode vol onzekerheden, pijn en slapeloze nachten. Na een jaar van onderzoeken kreeg ze in 2017 de diagnose Psoriasis artritis, een auto-immuunziekte. De vrouw die altijd volop in het leven stond, zag haar wereld ineens kleiner worden. Haar werk in de gehandicaptenzorg moest ze opgeven en ze stond voor de uitdaging om zichzelf opnieuw uit te vinden. In 2020 vond ze haar weg naar Beth San, dit keer als vrijwilliger. Ze ondernam activiteiten met ouderen en vond veel voldoening in het contact: “Door er voor anderen te zijn, voel je jezelf ook beter”. Toen er vorig jaar een functie vrijkwam als gastvrouw, hoefde ze dan ook geen moment te twijfelen. Koken, wandelen, een praatje maken of een spelletje spelen – Ingrid doet het allemaal met plezier. “Soms is het lastig om je, met mijn achtergrond in de zorg, niet overal mee te bemoeien,” geeft ze toe. “Maar ik vind het heerlijk om gastvrouw te zijn. Het geeft me ontzettend veel voldoening.” Hoewel ze haar leven ooit anders had uitgestippeld, voelt dit voor Ingrid als de plek waar ze hoort te zijn. Wat ze vooral heeft geleerd door de jaren heen, is dat het oké is om hulp te vragen als dat nodig is. “Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Tel je zegeningen en zoek een doel waar je energie en voldoening uit haalt. Wees vooral niet bang voor verandering, vaak zorgt het ervoor dat je precies uitkomt waar je wezen moet”, is haar advies aan anderen. • Hoe keerpunten je leven vormgeven Ingrid is 54 jaar. Haar leven heeft grote veranderingen gekend, met uitdagingen die er soms waren. Toch staat ze nu precies waar ze wil zijn. 36 | Marga
Als er één groep medewerkers is die iets over veranderingen kan vertellen, dan zijn het wel onze zes Portugese medewerkers. Via een bemiddelingsbureau kwamen deze gediplomeerde verpleegkundigen drie jaar geleden naar de Achterhoek. We spraken Sofia Elisário en Cristiana Batista, beiden 25 jaar en inmiddels de Nederlandse taal al goed onder de knie. "We hebben al heel wat van de Achterhoek gezien, via het detacheringsbureau hebben we eerst in Terborg en Silvolde gewoond en nu wonen we allebei in Winterswijk. Ik werk in Stegemanhof. Ik kon al Engels en wilde naar het buitenland, het werd Nederland en dus moest er nog een taal geleerd worden. We hebben hiervoor drie maanden in Spanje intensief Nederlandse taallessen gevolgd op een Nederlands taalinstituut,” vertelt Sofia. “Ik heb het enorm naar mijn zin en wil hier graag blijven, verder leren en mij de Nederlandse taal nog meer eigen maken.” Cristiana laat weten er ook zo over te denken. Dialect Sofia: “Ik vond het in het begin erg lastig om het dialect te begrijpen, vooral toen ik in De Hassinkhof werkte. Nu snap ik sommige woorden nog steeds niet, maar als je de hele zin hoort, begrijp je vaak wel waar het om gaat.” Cristiana voegt toe: “Ik werk op de observatieafdeling in Pronsweide en kan de mensen hier goed verstaan. Vaak proberen ze al in het Nederlands tegen je te praten, omdat ze weten dat het anders moeilijker voor ons wordt.” Ouderenzorg Portugal “De mensen zijn eigenlijk overal hetzelfde. Al blijven ouderen in Portugal wat langer thuis wonen dan hier. Hier zijn veel meer technische hulpmiddelen, zoals tilliften. In Portugal lopen ze daarmee nog achter,” vertelt Cristiana. Geen boterhammen "We eten tweemaal per dag warm. Als collega’s tussen de middag hun boterhammen pakken, maken wij een meegebrachte warme maaltijd klaar. Dat vroege tijdstip van ’s avonds warm eten is niet echt ons ding. We eten pas laat op de avond, dan maken we zelf Portugese maaltijden." Heimwee Sofia: “Heimwee valt erg mee. Via Facetime hebben we veel contact met thuis. Als we wat langer vrij zijn, vliegen we naar Portugal. Via internet vind je veelal, wel buiten de feestdagen om, tickets voor een redelijke prijs. Mijn ouders zijn afgelopen zomer naar het bloemencorso in Winterswijk wezen kijken. Ze vonden het hier prachtig.” Cristiana: “In Portugal zijn de meeste feesten van katholieke herkomst. Hier is dat totaal anders. We zijn ook eens naar de Zwarte Cross geweest, heel bijzonder. Uitgaan is in Winterswijk wat minder, daarom gaan we weleens naar Doetinchem of Arnhem.” Sofia: “Het is hier ook allemaal best betaalbaar, echt niet veel duurder dan in Portugal en de lonen liggen hier ook nog eens hoger. We pakken naast de auto ook regelmatig de trein voor tripjes naar de grotere steden in Nederland. Het openbaar vervoer is hier prima, ook in de Achterhoek. Moet je eens in een soortgelijke streek in Portugal komen, komt er af en toe een bus als je geluk hebt. Daar kun je echt niet zonder een auto.”• Portugese medewerkers vinden hun weg in de Achterhoek Marga | 37
De VRelax is een VR-bril die cliënten helpt om tot rust te komen. Wanneer de cliënt stress ervaart, is deze bril een manier om even te ontsnappen naar rustige, virtuele werelden. Denk aan het zien van een mooie natuur of bepaalde diersoorten. Ook bij medische handelingen, zoals een katheterwissel, kan de VRelax afleiding bieden. Slimme helpers Ontdek zes technologische innovaties Andere wereld 38 | Marga
Het GPS-horloge geeft cliënten met (beginnende) vergeetachtigheid de vrijheid om naar buiten te gaan. Je ziet waar iemand zich bevindt. Voor familie en de zorg betekent dit gemoedsrust, want zij kunnen op afstand een oogje in het zeil houden. Zo zorgt het GPS-horloge voor een veilige manier om zelfstandig op pad te gaan. De stille volger Marga | 39
De pratende bloempot Tessa ziet er misschien uit als een bloempot, maar stil is ze zeker niet. Ze is een geheugensteuntje voor cliënten met beginnende dementie. Op vaste momenten herinnert Tessa de cliënt aan het innemen van medicijnen of het klaarmaken van het ontbijt. Zo brengt Tessa structuur en steun in het dagelijks leven, waardoor mensen langer zelfstandig thuis kunnen blijven. De Tessa ontlast ook de zorg. Dankzij deze pratende bloempot hoeft de zorg niet speciaal langs te komen bij cliënten die een klein geheugensteuntje kunnen gebruiken. 40 | Marga
Het ontspanningsmaatje De Somnox is een zacht kussentje in de vorm van een boon. Het helpt onze cliënt te ontspannen en beter te slapen. Wanneer je de Somnox vasthoudt, voel je een rustige beweging alsof je een ademhaling volgt. Deze beweging helpt cliënten om te schakelen van onrust naar rust. Bijvoorbeeld voor het slapengaan of gewoon om tot rust te komen op de bank. Ook kan Somnox rustgevende geluiden afspelen, zoals natuurgeluiden of zachte muziek. Marga | 41
De slimme medicijnassistent De Medido is een handig apparaat dat helpt bij het op tijd innemen van medicijnen. Op het juiste moment geeft de Medido een geluidssignaal en licht de knop op. De cliënt hoeft alleen maar op de knop te drukken, en dan komt het zakje met medicijnen tevoorschijn. Doet de cliënt dit niet? Dan gaat er automatisch een melding naar de zorg. Zo ondersteunt de Medido cliënten om zo zelfstandig mogelijk hun medicijnen in te nemen zonder hulp van een zorgmedewerker. Een slimme hulp voor het dagelijks medicijngebruik. 42 | Marga
De Compaan is een tablet speciaal ontworpen voor ouderen. Het helpt ouderen om in contact te blijven met de zorg, familie en naasten. Via beeldbellen, het delen van foto’s en berichten zorgt de Compaan voor verbinding. Daarnaast biedt de tablet herinneringen voor medicatie en afspraken, wat structuur geeft in het dagelijks leven. Door de Compaan kan de zorg makkelijk op afstand meekijken en ondersteunen. De verbinder Marga | 43
Marga in getallen weetjes enzo 2% van alle lonen bij elkaar opgeteld Ons opleidingsbudget is BIJNA 80% van ons leeraanbod wordt door interne trainers gegeven TOP 5 e-learnings: 1. BHV herhaling 2. Injecteren 3. Zuurstof toedienen 4. Toedienen medicatie 5. Katheteriseren 200 In 2024 werk(t)en er stagiairs bij Marga Klompé en leerlingen 75
www.margaklompe.nlRkJQdWJsaXNoZXIy MTkxNTk=